Επιλεγμένα

Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ για την ΕΡΤ και την αξιοπιστία της

Επιλεγμένα / anoixtammeteam / Σχολιάστε

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ 12.04.2018

Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ εκδηλώνουμε την έντονη ανησυχία μας για την κατάσταση που διαμορφώνεται στην εταιρεία, η οποία εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ίδια και τους εργαζόμενούς της ενώ απογοητεύει την κοινωνία, την οποία η ΕΡΤ οφείλει να υπηρετεί με ποιοτική ενημέρωση και ψυχαγωγία.

Ανησυχούμε για τα φαινόμενα παρακμής, απαξίωσης, πολιτικών παρεμβάσεων και συνδιοίκησης, τα οποία μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω και είναι ξένα με ένα σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό φορέα.

1. Γιατί η αξιοπιστία της ΕΡΤ1 τραυματίζεται καθημερινά από χοντροκομμένες και απαρχαιωμένες λογικές, από τις πολιτικές παρεμβάσεις αλλά και τις πολιτικές επιθέσεις. Η σημερινή κυβέρνηση υπέκυψε στον πειρασμό του ελέγχου της ενημέρωσης της ΕΡΤ ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση την έχει επιλέξει σαν “σάκο του μποξ” και προβολής του “οράματος” της συρρίκνωσής της.

2. Γιατί η ΕΡΤ2, η ΕΡΤ3 και το δίκτυο της στην περιφέρεια εγκαταλείπονται σε αργό και σταθερό θάνατο. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ταυτότητα και χωρίς στίγμα, με αποτέλεσμα και κάποιες, πραγματικά εξαιρετικές παραγωγές που έχουν απομείνει να «χάνονται» μέσα στο «ξεκούρδιστο» σύνολο. Ειδικά, δε, το περιφερειακό δίκτυο έχει παραδοθεί σε μια ανέμπνευστη και μίζερη γραφειοκρατική διακυβέρνηση.

3. Γιατί η διοίκηση της ΕΡΤ αντί να ασχολείται με τα προηγούμενα και όλα τα σημαντικά διοικεί αλά παλαιά, μέσω αμφιλεγόμενων επιτροπών, μεθοδεύει αποφάσεις ή ακόμα εκβιάζει πλειοψηφίες στο Δ.Σ. της εταιρείας προκειμένου να εγκριθούν «φιλικές» παραγωγές..

Επιστέγασμα όλων των προαναφερθέντων αποτελεί το οργανόγραμμα που κυοφορείται τους τελευταίους 6 μήνες χωρίς διαφάνεια ή διαβούλευση. Χωρίς οργανικές θέσεις! Ένα οργανόγραμμα που κινείται στον αντίποδα της οριζόντιας οργανωτικής δομής που διέπει όλα τα μεγάλα δίκτυα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας διεθνώς. Κομμένο και ραμμένο στις επιδιώξεις κάποιων για τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης και κάποιων παλαιάς κοπής συνδικαλιστών για έλεγχο των θέσεων ευθύνης.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν επιτακτικό το αίτημα τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα να αποδείξουν στους πολίτες ότι όταν ευαγγελίζονται, χρόνια τώρα, την ανεξαρτησία της ΕΡΤ το εννοούν. Είναι καιρός να δρομολογηθούν εκείνες οι νομοθετικές, θεσμικές και διοικητικές πρωτοβουλίες που θα εκσυγχρονίσουν πραγματικά το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα και θα τον απαλλάξουν από τις πολιτικές εξαρτήσεις (όλων των αποχρώσεων) που τον καθηλώνουν και τον συνθλίβουν.
Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ

Επιλεγμένα

Συμμετέχουμε και λέμε: ΝΑΙ στις αλλαγές – ΟΧΙ στον ξαφνικό θάνατο του ΕΔΟΕΑΠ

Επιλεγμένα / Maria Kozakou / Σχολιάστε

 

 

Σε στιγμές οριακές, oι υπεκφυγές και τα “ναι μεν αλλά” είναι η χειρότερη επιλογή.

Η κριτική στη διαδικασία που ακολουθείται είναι δικαιολογημένη. Οι επιφυλάξεις για τη μεσομακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της “λύσης” υπαρκτές, τις έχουμε, άλλωστε, διατυπώσει κι εμείς. Τα ερωτηματικά για πτυχές της «λύσης» (π.χ. για την τύχη των Δ.Π.Υ. κ.ά.) απόλυτα εύλογα.

Όμως δεν αξίζει στον ΕΔΟΕΑΠ ο ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ούτε στο δημοσιογραφικό σώμα η αυτοχειρία.

Σ’ αυτό το αποτέλεσμα οδηγούν όσοι κηρύττουν την αποχή από την ψηφοφορία για τις αναγκαίες αλλαγές στο Καταστατικό του ΕΔΟΕΑΠ (6-8/11) ή την καταψήφισή τους. Δεν είναι τυχαίο πως πρόκειται για τους ίδιους οι οποίοι για έναν ολόκληρο χρόνο, απλώς αναπολούσαν τον “Χαμένο Παράδεισο” και καλούσαν σε «επαναστατική γυμναστική”, αφήνοντας το δημοσιογραφικό συνδικαλισμό χωρίς πρόταση. Τώρα, από τη θέση της μειοψηφίας, υπόσχονται «ένα καλύτερο αύριο» μέσα από μία ακόμα ήττα. Και “εν ου παικτοίς” σαλπίζουν υπερήφανα “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”.

Ως Ανοιχτά ΜΜΕ καταθέσαμε εξαρχής συγκεκριμένες προτάσεις ενώ συνεχίσαμε –σε κάθε φάση της διαδικασίας- να παρεμβαίνουμε με σαφείς θέσεις και προτάσεις. Προφανώς, η “λύση” μπροστά στην οποία βρισκόμαστε αποτελεί μια “ανάσα” αλλά δεν είναι ιδανική. Όμως, δεν είναι ώρα για πειραματισμούς με τη ζωή μας, ώστε να… ικανοποιήσουμε την περιέργεια κάποιων για το που θα οδηγούσε ένα όχι.

Η συμμετοχή στη ψηφοφορία και η υπερψήφιση των αλλαγών του Καταστατικού αποσοβεί τα χειρότερα. Αποτρέπει τον ξαφνικό θάνατο του ΕΔΟΕΑΠ, δηλαδή, το οριστικό τέλος στις επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ, δεδομένου ότι στο ΕΤΕΑΠ δεν υπάρχουν εισφορές μας, αλλά και το τέλος στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη βίαιη, άναρχη και χωρίς στοιχειώδη προγραμματισμό ένταξη στον ΕΟΠΥΥ.

Με τη συμμετοχή και το συνειδητό ΝΑΙ δεν θα αποτρέψουμε μόνο το χειρότερο σενάριο. Μαζί με τον ΕΔΟΕΑΠ θα κρατήσουμε ανοιχτό και το δρόμο ώστε, στην πορεία (ακόμα και στην επικείμενη κοινοβουλευτική διαδικασία) να αναζητηθούν και διεκδικηθούν βελτιώσεις και, εν πάση περιπτώσει, ρεαλιστικές διέξοδοι και λύσεις.

 

Επιλεγμένα

ΕΔΟΕΑΠ: Η λύση “ανάσα” και τα ανοιχτά ερωτήματα

Επιλεγμένα / anoixtammeteam / Σχολιάστε

 

Η διαφαινόμενη λύση στη χρονίζουσα εκκρεμότητα του ΕΔΟΕΑΠ είναι μια μεγάλη ανάσα για το δημοσιογραφικό σώμα, αν και απομένει να γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειές της και, κυρίως, τα οικονομικά δεδομένα στα οποία στηρίζεται. Η θετική αυτή εξέλιξη διευκολύνθηκε, σε σημαντικό βαθμό, όταν από τη νέα διοίκηση της ΕΣΗΕΑ εγκαταλείφθηκε η στείρα στάση “αναπόλησης περασμένων μεγαλείων” της προηγούμενης και απορρίφθηκαν προτάσεις για “χορό του Ζαλόγγου”.

Ωστόσο, δε χρειάζονται θριαμβολογίες και, μάλιστα, πριν γνωστοποιηθούν όλα τα δεδομένα. Από τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, άλλωστε, συνάγεται πως είναι πολύ πιθανό, σε ορατό βάθος χρόνου, να “υπάρχει θέμα” με τα οικονομικά της “λύσης”. Το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί αν η κυβέρνηση νομοθετούσε με σοβαρό και αξιόπιστο τρόπο και όχι “κλωτσώντας το τενεκεδάκι παρακάτω” κι αν ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός δεν είχε χάσει πολύτιμο χρόνο και είχε παρουσιάσει έγκαιρα, έπειτα από σοβαρή συζήτηση, συνεκτική και αξιόπιστη πρόταση.

Ως Ανοιχτά ΜΜΕ -παρότι μια απλή δημοσιογραφική «πρωτοβουλία βάσης»- είχαμε εξαρχής καταθέσει σχετικά ολοκληρωμένες προτάσεις με βασικούς άξονες την κάλυψη όλων των δημοσιογράφων από τον ΕΔΟΕΑΠ και τη ρεαλιστική αντιμετώπιση πόρων και λειτουργιών του. Έπειτα από το “χαμένο χρόνο” κάποιες πτυχές αυτών των προτάσεων ελήφθησαν υπόψη από τη νέα διοίκηση της ΕΣΗΕΑ. Πρόσφατα είχαμε, επίσης, προειδοποιήσει για τις κρίσμες οικονομικές πτυχές μιας λύσης και τις εναλλακτικές εκδοχές υπέρβασης των όποιων προβλημάτων.

Αναμένοντας, λοιπόν, όλα τα δεδομένα για τη διαφαινόμενη λύση, οι προαναφερθείσες παρατηρήσεις μας δεν αποσκοπούν στην υπονόμευσή της αλλά στο να «φωτίσουν» όλες τις παραμέτρους της, ώστε αφενός να υπάρξουν όποιες βελτιώσεις είναι δυνατόν το αμέσως προσεχές διάστημα, και αφετέρου να γνωρίζουμε τι μπορεί να διεκδικηθεί ή να προκύψει ως αναπόφευκτη εξέλιξη μελλοντικά.

 

Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

29 Οκτωβρίου 2017

Επιλεγμένα

ΕΔΟΕΑΠ: Σκέψεις στο παρά πέντε

Επιλεγμένα / anoixtammeteam / Σχολιάστε

 

 

 

Ενόψει της αυριανής σύγκλησης “της τριμερούς” για τον ΕΔΟΕΑΠ είναι χρήσιμες ορισμένες τελευταίες σκέψεις.

Επί ένα χρόνο και κάτι ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός κινήθηκε χωρίς καμμία πρόταση. Στην αρχή αναπολούσε τον… Χαμένο Παράδεισο ζητώντας την (ανέφικτη) επιστροφή του αγγελιοσήμου ενώ στη συνέχεια ζητούσε –γενικώς και αορίστως- τη θέσπιση “πόρου”, πράγμα που εκλαμβανόταν ως επιστροφή του αγγελιοσήμου από το παράθυρο και, όντως, όπως βλέπουμε και σήμερα, για τους περισσότερους εκ των συνδικαλιστών αυτό ήταν.

Έως πρόσφατα μόνο τα #ΑνοιχτάΜΜΕ –μια απλή δημοσιογραφική πρωτοβουλία βάσης- είχε καταθέσει -και μάλιστα από πέρυσι τον Ιούνιο- μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση. Δίπλα σ’ αυτήν προσετέθη, πριν λίγες μέρες, η πρόταση που κατέθεσε ο Στ. Καπάκος, Γ.Γ. της ΕΣΗΕΑ και μέλος της “Συσπείρωσης”.

Η εξέλιξη αυτή ήταν απόλυτα θετική αφού, πλέον, έστω καθυστερημένα μπορούμε ν’ αρχίσουμε να συζητάμε συγκεκριμένα.

Απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση ώστε να γίνει σοβαρή συζήτηση, είναι η γνώση της πραγματικότητας των αριθμών. Ο ΕΔΟΕΑΠ, λοιπόν, μεσούσης της κρίσης και την τελευταία χρονιά ισχύος του αγγελιοσήμου είχε, κατά προσέγγιση, δαπάνες 39 εκ. ευρώ (37% αυτών για επικούρηση και εφάπαξ και 35% για εκτός ΕΔΟΕΑΠ ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) και έσοδα 22 εκ. ευρώ (17 από αγγελιόσημο και 5 από εισφορές εργαζομένων). Εν ολίγοις, ήδη, επί αγγελιοσήμου παρουσίαζε έλλειμμα 17 εκ. ευρώ. Μετά την κατάργησή του το έλλειμμα εκτοξεύεται στα 34 εκ. ευρώ (!). Αυτό είναι το δισεπίλυτο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Η πρόταση Καπάκου έχει αρκετά κοινά στοιχεία με αυτήν των Ανοιχτών ΜΜΕ π.χ. όσον αφορά την αναγκαία διεύρυνση του ΕΔΟΕΑΠ προς όλους τους δημοσιογράφους και εν γένει τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.

Τα προβλήματά της αφορούν το σκέλος των εσόδων που προβλέπει για τον “ΕΔΟΕΑΠ μετά”. Για παράδειγμα, αναφέρεται σε ένα (ασαφές) ποσό κρατικής χρηματοδότησης. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να καθιερωθεί. Ο ΕΔΟΕΑΠ είναι και θέλουμε να παραμείνει ΝΠΙΔ. Η κρατική χρηματοδότηση, με βάση την πρόσφατη νομοθεσία, κατευθύνεται αποκλειστικά στον ΕΟΠΠΥ. Άρα, ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που υπήρχε κυβερνητική διάθεση για νομοθέτηση κρατικής χρηματοδότης στον ΕΔΟΕΑΠ, αυτό θα προσέκρουε όχι μόνο στους «θεσμούς» αλλά και στη σφοδρή αντίδραση όσων κοινωνικών κατηγοριών τα Ταμεία τους εντάχθηκαν στον ΕΟΠΠΥ.

Η πρόταση Καπάκου προβλέπει, επίσης, την καθιέρωση πόρου-εισφοράς ενημέρωσης που θα υπολογίζεται επί του τζίρου των επιχειρήσεων ΜΜΕ, ο οποίος, όμως, θα καθιερωθεί σε 1-2 χρόνια «… χωρίς την δαμόκλειο σπάθη της τρόικας και των μνημονιακών περιορισμών της χώρας, αν αυτό καταστεί εφικτό». Άρα και απ’ αυτήν την πηγή για τα επόμενα χρόνια τα έσοδα θα είναι μηδενικά. Επιπλέον,  εφόσον προβλέπεται παράλληλα η καθιέρωση εργοδοτικών εισφορών συνιστά σενάριο επιστημονικής φαντασίας πως οι εργοδότες ( οι οποίοι έως τώρα -ελέω αγγελιοσήμου- δεν πλήρωναν τίποτα) θ’ αποδεχθούν στο μέλλον, επιπλέον των εισφορών για ΕΦΚΑ και ΕΔΟΕΑΠ, να καταβάλουν και “πόρο-εισφορά ενημέρωσης”.

Τούτων δοθέντων αυτά που απομένουν στην πρόταση Καπάκου ως έσοδα για τον “ΕΔΟΕΑΠ μετά” είναι οι εισφορές των εργαζομένων και η καθιέρωση εισφορών εργοδοτών και συνταξιούχων. Συγκεκριμένα προβλέπεται ο διπλασιασμός της εισφοράς των εργαζομένων από 3 σε 5-6%, η καθιέρωση εισφοράς εργοδοτών ύψους 7-8% και συνταξιούχων 6%. Με τις εισφορές αυτές προσεγγίζονται τα ισχύοντα γενικότερα, δηλαδή: εισφορές για το ενιαίο επικουρικό Ταμείο 3,5% + 3,5% και για τον ΕΟΠΠΥ, εργαζομένων 2,55%, εργοδοτών 4,55% και 6%. Αθροιστικά, δηλαδή, 6,05 για τους εργαζόμενους και 8,05% για τους εργοδότες, εν ολίγοις η μάξιμουμ εκδοχή της πρότασης Καπάκου.

Όμως οι αντιστοιχίες των ποσοστών, σε πραγματικά ποσά σημαίνουν πως τα έσοδα του ΕΔΟΕΑΠ από εισφορές των εργαζομένων από 5, περίπου, εκατομμύρια θα φτάσουν τα 9 -10, από τις εισφορές εργοδοτών τα έσοδα θα είναι 11 – 13 εκατομμύρια ενώ από τις εισφορές των συνταξιούχων τα έσοδα θα είναι γύρω στα 2 εκατ. ευρώ. Τα συνολικά έσοδα, λοιπόν, θα ανέλθουν σε 22- 25 εκατομμύρια. Οι δαπάνες όμως του «σημερινού» ΕΔΟΕΑΠ, στην τελευταία χρονιά ύπαρξης του αγγελιοσήμου, ήταν 39 εκατομμύρια, όπως προαναφέραμε. Εν ολίγοις θα έχουμε πάλι έλλειμμα ύψους 14 έως 17 εκατομμυρίων. Άρα θα πρέπει να γίνει επιλογή: ποιοί από τους “πυλώνες” του σημερινού ΕΔΟΕΑΠ θα διατηρηθούν.

Το σενάριο καθιέρωσης εργοδοτικών εισφορών είχε εξετασθεί ως “λύση” για το πρόβλημα του ΕΔΟΕΑΠ και από τα #ΑνοιχταΜΜΕ στην πρόταση που είχαμε καταθέσει. Τελικά -για πολλούς λόγους- επιλέχθηκε κάτι διαφορετικό. “… Αντί να αναζητούμε -γενικά και αόριστα- έναν νέο “πόρο” (πράγμα που εκλαμβάνεται ως αναγραμματισμένο αγγελιόσημο) πρέπει να διεκδικήσουμε μια sui generis (λόγω της ιδιομορφίας του χώρου) εργοδοτική εισφορά. Η εισφορά μπορεί να προκύπτει ως ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης, ο οποίος θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της (ώστε να μην εμπλακούμε με την “απαγόρευση” των φόρων υπέρ τρίτων). Με τον τρόπο αυτό δεν θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους” …”.

Αν η πρόταση αυτή συνοδευθεί από τη σημαντική μείωση του φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων (20% σήμερα), με ταυτόχρονη επέκτασή του σε όλα τα ΜΜΕ θα μπορούσε, ίσως, να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή και πιθανό να δώσει λύση στο πρόβλημα. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η πραγματική αποτύπωση του ύψους των διαφημιστικών εσόδων των ΜΜΕ και η διαπραγμάτευση για το ύψος του ποοοστού που θα αποτελεί τη sui generis εργοδοτική εισφορά. Αν, βέβαια, η επιβίωση του ΕΔΟΕΑΠ επιβάλλει ποσοστό εργοδοτικής εισφοράς που θα συνιστά “δήμευση” των διαφημιστικών εσόδων και πάλι θα βρεθούμε ενώπιον επιλογών.

 

Υ.Γ. Τα σημεία της πρότασης Καπάκου που αφορούν τη συνεργασία του ΕΔΟΕΑΠ με τον ΕΟΠΠΥ, με μια πρώτη ματιά, δε φαίνεται να δίνουν λύση σε κάποια από τα προβλήματα. Ίσως μόνο να άξιζε να εξετασθεί το σημείο σχετικά με τα “ακριβά φάρμακα”

 

Υ.Γ. 2 Όσοι επιμένουν ακόμα και σήμερα να διεκδικούν καθιέρωση πόρου ισοδύναμου με το αγγελιόσημο είναι, προφανώς, εκτός θέματος.

 

Υ.Γ. 3 Προφάνώς τα έσοδα και οι δαπάνες θα διαφοροποιηθούν στην περίπτωση της διεύρυνσης του ΕΔΟΕΑΠ. Η αποτύπωση αυτών των αλλαγών, όμως, μπορεί να γίνει από “αναλογιστές”.

 

ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ

23/7/17

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιλεγμένα

ΕΔΟΕΑΠ: Πρόταση με γνώση και διεκδίκησή της ή πολλαπλό τέλος;

Επιλεγμένα / salonistiotou / Σχολιάστε

Ο “επιθανάτιος ρόγχος” του ΕΔΟΕΑΠ έχει βυθίσει στο άγχος και την ανασφάλεια το τμήμα του δημοσιογραφικού κόσμου που καλύπτεται από το Ταμείο και έχει, ήδη, πληγεί ποικιλοτρόπως από τη μεγάλη κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε.
Η ευθύνη για την εξέλιξη βαρύνει κατά κύριο λόγο την κυβέρνηση η οποία νομοθέτησε την κατάργηση του αγγελιοσήμου, διατηρώντας (στα λόγια) την αυτονομία του Ταμείου αλλά χωρίς να προβλέψει τη διάδοχη κατάσταση για τα έσοδά του, ούτε, όμως, μια ομαλή μετάβαση στο όποιο νέο καθεστώς. Απλώς έδωσε κάποιες παρατάσεις και πέταξε το μπαλάκι σε εργοδότες και εργαζόμενους.
Σημαντικό μερίδιο ευθύνης φέρει, όμως και ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός. Όχι μόνο γιατί δεν είχε προετοιμασθεί για μια εξέλιξη η οποία οφθαλμοφανώς ερχόταν αλλά και επειδή αμέσως μετά επέλεξε μια στάση αναπόλησης του… Χαμένου Παραδείσου. Η απελθούσα διοίκηση της ΕΣΗΕΑ για μεγάλο διάστημα δεν συμμετείχε καν στον διάλογο και επιχειρoύσε να απεκδυθεί των ευθυνών της οδυρόμενη, ενώ η “πιο λογική” ΠΟΕΣΥ σε περυσινή σύσκεψη που οργάνωσε διατράνωνε την “κοινή αγωνιστική στάση για τη διατήρηση του Αγγελιοσήμου” (!). Την ίδια ώρα- από πέρυσι τον Ιούνιο ως #ΑνοιχτάΜΜΕ,μια απλή δημοσιογραφική πρωτοβουλία βάσης- καταθέταμε μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση, δυστυχώς, εις ώτα μη ακουόντων.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα το αγγελιόσημο καταργήθηκε το φθινόπωρο του 2016 και ο ΕΔΟΕΑΠ άντεξε έως πρόσφατα, οπότε -με το παράδοξο του αιφνιδίως και… αναμενόμενου- κήρυξε στάση πληρωμών.
Η απελευθέρωση του δανείου από τον ΕΦΚΑ του έδωσε μια ακόμα μικρή παράταση ζωής. Ένα Ταμείο, όμως, που βρίσκεται στον «αναπνευστήρα» προφανώς δεν έχει “προσδόκιμο ζωής”.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό όλα τα προηγούμενα να οδηγούν σε αγανάκτηση τους συναδέλφους δημοσιογράφους, αγανάκτηση που εκφράσθηκε και στην πρόσφατη συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ.
Το δικαιολογημένο αυτό συναίσθημα, όμως, δεν πρέπει να οδηγεί σε μη ρεαλιστικές σκέψεις. Τι θα σήμαινε, για παράδειγμα, μια απεργία διαρκείας σε έντυπα που βρίσκονται “επί ξύλου κρεμάμενα”; Σε Μ.Μ.Ε. που δεν πληρώνουν ή καθυστερούν και με τη διαδικτυακή ενημέρωση (η οποία δυστυχώς δεν καλύπτεται συνδικαλιστικά) λειτουργούσα;
Εκείνο που είναι προαπαιτούμενο των αναγκαίων –αλλά στοχευμένων, ευφάνταστων και γι αυτό αποτελεσματικών- κινητοποιήσεων, είναι ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός να προσέλθει, επιτέλους, στη διαπραγμάτευση με συγκεκριμένη ΠΡΟΤΑΣΗ.
Προϋπόθεση, όμως για την εκπόνηση μιας σοβαρής πρότασης διεξόδου είναι η γνώση της αλήθειας και των αριθμών.
Ο ΕΔΟΕΑΠ, λοιπόν, μεσούσης της κρίσης και την τελευταία χρονιά ισχύος του αγγελιοσήμου, κατά προσέγγιση, είχε δαπάνες 39 εκ. ευρώ (37% αυτών για επικούρηση και εφάπαξ και 35% για εκτός ΕΔΟΕΑΠ ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) και έσοδα 22 εκ. ευρώ (17 από αγγελιόσημο και 5 από εισφορές εργαζομένων). Εν ολίγοις, ήδη, επί αγγελιοσήμου παρουσίαζε έλλειμμα 17 εκ. ευρώ. Μετά την κατάργησή του το έλλειμμα εκτοξεύεται στα 34 εκ. ευρώ (!!). Αυτό είναι το δισεπίλυτο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Για την προσέγγιση της αλήθειας, την κατάληξη σε πρόταση και το σχεδιασμό αποτελεσματικών κινητοποιήσεων η συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ την ερχόμενη Τρίτη 18/7 είναι κρίσιμη.

Τούτων όλων δοθέντων, επαναλαμβάνουμε ορισμένα βασικά και επικαιροποιημένα στοιχεία της πρότασής μας.

1) Ο νέος ΕΔΟΕΑΠ οφείλει -για λόγους ορθολογισμού, δικαιοσύνης αλλά και οικονομικούς- να συμπεριλαμβάνει- σε προαιρετική για τους ίδιους βάση- τους δημοσιογράφους που σήμερα δεν υπάγονται σε αυτόν είτε επειδή δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ κ.ο.κ. είτε επειδή εργάζονται σε περιφερειακά Μ.Μ.Ε. είτε επειδή αμείβονται με Δ.Π.Υ. είτε επειδή εργάζονται στο Διαδίκτυο είτε για οποιονδήποτε λόγο. Πρέπει, επίσης, να εξετασθεί η πιθανότητα/δυνατότητα να συμπεριληφθούν στο νέο ΕΔΟΕΑΠ και οι λοιποί –πέραν των δημοσιογράφων- εργαζόμενοι στα διάφορα Μ.Μ.Ε. (τεχνικοί, διοικητικοί κ.ά.). Φυσικά, πρέπει να συνεχίσει να καλύπτει συνταξιούχους, ανέργους και αυτασφαλιζόμενους.

2) Ο νέος ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να στηρίζεται και στη συνεισφορά των εργοδοτών. Αντί να αναζητούμε -γενικά και αόριστα- ένα νέο “πόρο” (πράγμα που εκλαμβάνεται ως αναγραμματισμένο αγγελιόσημο) πρέπει να διεκδικήσουμε μια sui generis (λόγω της ιδιομορφίας του χώρου) εργοδοτική εισφορά. Η εισφορά μπορεί να προκύπτει ως ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης, ο οποίος θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της (ώστε να μην εμπλακούμε με την “απαγόρευση” των φόρων υπέρ τρίτων). Με τον τρόπο αυτό δεν θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους. Εναλλακτικά -και εφόσον αυτό είναι δυνατό- θα μπορούσε να εξετασθεί η εισφορά να υπολογίζεται επί του “τζίρου”. Η επιλογή και οι λοιπές λεπτομέρειες όσον αφορά τα έσοδα εξαρτώνται από την αναλογιστική μελέτη και, φυσικά, τη διαπραγμάτευση.

3) Η αναλογιστική μελέτη αλλά και η διαπραγμάτευση θα κρίνουν αν είναι δυνατό ο νέος ΕΔΟΕΑΠ να καλύπτει και τους τομείς πέραν της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Στην περίπτωση, όμως, που η επικούρηση και το εφάπαξ περάσουν στο (ενιαίο επικουρικό) ΕΤΕΑΕΠ θα πρέπει να διασφαλισθεί με ειδικές ρυθμίσεις και πρόνοιες πως αυτό δεν θα οδηγήσει σε βάρβαρες περικοπές.

4) Σε κάθε περίπτωση ο ΕΔΟΕΑΠ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου άρα, εξ ορισμού, δεν «επιβαρύνει» το κοινωνικό σύνολο κι έτσι πρέπει να συνεχίσει. Διαθέτει πλούσια κτιριακή υποδομή, σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό, καθώς και έμπειρο ιατρικό και διοικητικό προσωπικό. Η απαξίωση όλων αυτών δεν θα ήταν μόνο εις βάρος των δημοσιογράφων αλλά και του δημοσίου συμφέροντος, αφού θα εξανεμιζόταν συλλογική –άρα δημόσια- περιουσία.

Ως #ΑνοιχταΜΜΕ ελπίζουμε στη συνέλευση της 18ης Ιουλίου να ακούσουμε κι άλλες προτάσεις. Κυρίως εισηγητικά από τη νέα διοίκηση της ΕΣΗΕΑ, την ΠΟΕΣΥ αλλά και το Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ.
Άλλωστε, αν συνεχισθεί η αφωνία τους και τελικά ο ΕΔΟΕΑΠ “σκάσει στα χέρια τους” θα επέλθει και το τέλος του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού όπως τον γνωρίσαμε έως τώρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
16/7/17

Επιλεγμένα

Εκλογές 2017: Οι προτάσεις μας για το Μορφωτικό Ιδρυμα

Επιλεγμένα / anoixtammeteam / Σχολιάστε

Εκλογές 2017: από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. στην… Ε.Δ.Α.

Αναμορφώνοντας… το Μορφωτικό Ίδρυμα

Υποψήφιοι:

Σίσσυ Αλωνιστιώτου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, (Σταυρούλα στο ψηφοδέλτιο), Δημήτρης Δουλγερίδης, Μαρία Κοζάκου, Αντώνης Πανούτσος.

Για ένα… αναμορφωμένο ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ

Τα «Ανοιχτά ΜΜΕ» επέλεξαν ως βασικό πεδίο παρέμβασης στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ το Μορφωτικό Ίδρυμα, σε μια προσπάθεια να γίνει κέντρο διαλόγου και συνειδητοποίησης για τα παλιά και νέα προβλήματα των media και της δημοσιογραφίας, πράγμα που είναι όρος και προϋπόθεση της αναγκαίας επανίδρυσης του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού.

Στην εκλογική μας Διακήρυξη τονίζεται άλλωστε πως, στην παρούσα φάση, μια γενικευμένη κάθοδός μας με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο (όπως πολλοί μας προέτρεπαν) θα υπονομευόταν από το κλίμα ραγδαίας απαξίωσης της ΕΣΗΕΑ, το οποίο ωθεί πολλούς ενεργούς δημοσιογράφους στην απουσία και την αδιαφορία. Μ’ αυτά τα δεδομένα η συμμετοχή μας σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο… «Φιλιππάκη και υποστηρικτών του» θα ήταν μια άγονη και ψυχοφθόρα μάχη οπισθοφυλακών με προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα.

Βέβαια, δεν αδιαφορούμε για τις λοιπές κάλπες πέραν του Μορφωτικού. Τις επόμενες μέρες θα καλέσουμε σε στήριξη υποψηφίων, οι οποίοι συμμερίζονται τις ιδέες και τις προτάσεις που έχουμε καταθέσει, καθώς και κάποιων απ’ αυτούς που αντιστάθηκαν, έστω και λίγο, στον κατήφορο της ΕΣΗΕΑ τα δύο τελευταία χρόνια.

Επειδή, όμως, για να υπάρξει η ριζική στροφή πρέπει πρώτα να γίνει πλειοψηφική συνείδηση πως η ΕΣΗΕΑ με τη σημερινή της μορφή δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον, καθώς αρνείται την επαφή με την εποχή και την πραγματικότητα, το Μορφωτικό Ίδρυμα μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Το Μορφωτικό Ιδρυμα πρέπει να μετατραπεί, όμως, από «μουχλιασμένο» θεσμό ο οποίος ασχολείται με επετειακές εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων για το παρελθόν[1], σε ένα ζωντανό οργανισμό σε σύνδεση με τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς. Με ανοιχτή θέαση, συστηματικές σχέσεις και συνεργασίες με διεθνείς δημοσιογραφικούς οργανισμούς και φορείς, σύνδεση με αντίστοιχα Πανεπιστημιακά Τμήματα, προσαρμογή στη Νέα Εποχή της Δημοσιογραφίας.

Και όλα αυτά, στις δικές του εγκαταστάσεις, στο επί της οδού Ζαΐμη κτίριό του, που παραμένει κατειλημμένο εδώ και χρόνια (!) 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

  1. Πλήρης αναμόρφωση του site του Μορφωτικού Ιδρύματος σε νέες πλατφόρμες, με σύγχρονες δυνατότητες και συνεχή ροή πληροφοριών. Σήμερα, στις Ανακοινώσεις έχει αναρτηθεί ΜΙΑ ανακοίνωση το 2015, ΜΙΑ το 2017 και ΚΑΜΜΙΑ το 2016!
  2. Διοργάνωση εκδηλώσεων διαλόγου και προβληματισμού για τις εξελίξεις στον χώρο των media, οι οποίες θα αποτελούν «γεγονότα» για τη δημοσιογραφική –και όχι μόνο- κοινότητα και θα αναμεταδίδονται διαδικτυακά από το νέο site του Μορφωτικού Ιδρύματος αλλά και με live streaming μέσα από τη νέα παλέτα Social Media του Ιδρύματος. Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στη συμμετοχή πολιτών και την ανταλλαγή απόψεων μαζί τους, ώστε να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή του συνθήματος «αλήτες-ρουφιάνοι», με δεδομένη την κρίση αξιοπιστίας του επαγγέλματος.
  3. Συνεχή σεμινάρια μετεκπαίδευσης και ενημέρωσης ως προς τα New Media και τις εξελίξεις γύρω από τη δημοσιογραφία (και σε συνεργασία με τα σχετικά τμήματα των ΑΕΙ) για όλους τους δημοσιογράφους, είτε είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, είτε όχι.
  4. Νέες εκδόσεις αλλά και μεταφράσεις της διεθνούς βιβλιογραφίας για τα media. Συνεργασίες με όλους τους δημοσιογράφους σε sites, εφημερίδες και περιοδικά, ιδιαίτερα των πολιτιστικών τμημάτων.
  5. Αναζήτηση χορηγιών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων προκειμένου να υλοποιούνται τα προγράμματα κατάρτισης σχετικά με την τεχνολογία και τις νέες εφαρμογές, τη δεοντολογία, τις ευκαιρίες για την άσκηση του επαγγέλματος με τη βοήθεια των σύγχρονων εργαλείων, την ανταλλαγή απόψεων και ιδεών με συναδέλφους του εξωτερικού.
  6. Παροχή υποτροφιών μέσω χορηγιών για την εκπαίδευση δημοσιογράφων (ήδη επαγγελματιών ή τελειοφοίτων ανωτάτων σχολών) σε ξένα μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και οργανισμούς.
  7. Συνέργειες με τους «θεσμικούς» πολιτιστικούς φορείς της χώρας αλλά και με «μικρούς» παραγωγούς πολιτιστικού περιεχομένου.
  8. Οργάνωση της βιβλιοθήκης και χρήση του κτιρίου επί της οδού Ζαΐμη.

 

Οι υποψήφιοι για το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ:

 

Σίσσυ Αλωνιστιώτου

Ρούλα Γεωργακοπούλου (Σταυρούλα στο ψηφοδέλτιο!)

Δημήτρης Δουλγερίδης

Μαρία Κοζάκου

Αντώνη Πανούτσος

[1] Είναι πολύ χαρακτηριστικός προς τούτο ο απολογισμός του Μορφωτικού για την τετραετία 2013-2017 που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Επιλεγμένα

Εκλογές ΕΣΗΕΑ 2017: οι προτάσεις μας για το Μορφωτικό Ιδρυμα

Επιλεγμένα / anoixtammeteam / Σχολιάστε

Εκλογές 2017: από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. στην… Ε.Δ.Α.

Αναμορφώνοντας… το Μορφωτικό Ίδρυμα

Υποψήφιοι:

Σίσσυ Αλωνιστιώτου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, (Σταυρούλα στο ψηφοδέλτιο), Δημήτρης Δουλγερίδης, Μαρία Κοζάκου, Αντώνης Πανούτσος.

 

Για ένα… αναμορφωμένο ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ

Τα «Ανοιχτά ΜΜΕ» επέλεξαν ως βασικό πεδίο παρέμβασης στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ το Μορφωτικό Ίδρυμα, σε μια προσπάθεια να γίνει κέντρο διαλόγου και συνειδητοποίησης για τα παλιά και νέα προβλήματα των media και της δημοσιογραφίας, πράγμα που είναι όρος και προϋπόθεση της αναγκαίας επανίδρυσης του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού.

Στην εκλογική μας Διακήρυξη τονίζεται άλλωστε πως, στην παρούσα φάση, μια γενικευμένη κάθοδός μας με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο (όπως πολλοί μας προέτρεπαν) θα υπονομευόταν από το κλίμα ραγδαίας απαξίωσης της ΕΣΗΕΑ, το οποίο ωθεί πολλούς ενεργούς δημοσιογράφους στην απουσία και την αδιαφορία. Μ’ αυτά τα δεδομένα η συμμετοχή μας σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο… «Φιλιππάκη και υποστηρικτών του» θα ήταν μια άγονη και ψυχοφθόρα μάχη οπισθοφυλακών με προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα.

Βέβαια, δεν αδιαφορούμε για τις λοιπές κάλπες πέραν του Μορφωτικού. Τις επόμενες μέρες θα καλέσουμε σε στήριξη υποψηφίων, οι οποίοι συμμερίζονται τις ιδέες και τις προτάσεις που έχουμε καταθέσει, καθώς και κάποιων απ’ αυτούς που αντιστάθηκαν, έστω και λίγο, στον κατήφορο της ΕΣΗΕΑ τα δύο τελευταία χρόνια.

Επειδή, όμως, για να υπάρξει η ριζική στροφή πρέπει πρώτα να γίνει πλειοψηφική συνείδηση πως η ΕΣΗΕΑ με τη σημερινή της μορφή δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον, καθώς αρνείται την επαφή με την εποχή και την πραγματικότητα, το Μορφωτικό Ίδρυμα μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο.  

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Το Μορφωτικό Ιδρυμα πρέπει να μετατραπεί, όμως, από «μουχλιασμένο» θεσμό ο οποίος ασχολείται με επετειακές εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων για το παρελθόν[1], σε ένα ζωντανό οργανισμό σε σύνδεση με τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς. Με ανοιχτή θέαση, συστηματικές σχέσεις και συνεργασίες με διεθνείς δημοσιογραφικούς οργανισμούς και φορείς, σύνδεση με αντίστοιχα Πανεπιστημιακά Τμήματα, προσαρμογή στη Νέα Εποχή της Δημοσιογραφίας.

Και όλα αυτά, στις δικές του εγκαταστάσεις, στο επί της οδού Ζαΐμη κτίριό του, που παραμένει κατειλημμένο εδώ και χρόνια (!)

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

  1. Πλήρης αναμόρφωση του site του Μορφωτικού Ιδρύματος σε νέες πλατφόρμες, με σύγχρονες δυνατότητες και συνεχή ροή πληροφοριών. Σήμερα, στις Ανακοινώσεις έχει αναρτηθεί ΜΙΑ ανακοίνωση το 2015, ΜΙΑ το 2017 και ΚΑΜΜΙΑ το 2016!
  2. Διοργάνωση εκδηλώσεων διαλόγου και προβληματισμού για τις εξελίξεις στον χώρο των media, οι οποίες θα αποτελούν «γεγονότα» για τη δημοσιογραφική –και όχι μόνο- κοινότητα και θα αναμεταδίδονται διαδικτυακά από το νέο site του Μορφωτικού Ιδρύματος αλλά και με live streaming μέσα από τη νέα παλέτα Social Media του Ιδρύματος. Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στη συμμετοχή πολιτών και την ανταλλαγή απόψεων μαζί τους, ώστε να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή του συνθήματος «αλήτες-ρουφιάνοι», με δεδομένη την κρίση αξιοπιστίας του επαγγέλματος.
  3. Συνεχή σεμινάρια μετεκπαίδευσης και ενημέρωσης ως προς τα New Media και τις εξελίξεις γύρω από τη δημοσιογραφία (και σε συνεργασία με τα σχετικά τμήματα των ΑΕΙ) για όλους τους δημοσιογράφους, είτε είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, είτε όχι.
  4. Νέες εκδόσεις αλλά και μεταφράσεις της διεθνούς βιβλιογραφίας για τα media. Συνεργασίες με όλους τους δημοσιογράφους σε sites, εφημερίδες και περιοδικά, ιδιαίτερα των πολιτιστικών τμημάτων.
  5. Αναζήτηση χορηγιών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων προκειμένου να υλοποιούνται τα προγράμματα κατάρτισης σχετικά με την τεχνολογία και τις νέες εφαρμογές, τη δεοντολογία, τις ευκαιρίες για την άσκηση του επαγγέλματος με τη βοήθεια των σύγχρονων εργαλείων, την ανταλλαγή απόψεων και ιδεών με συναδέλφους του εξωτερικού.
  6. Παροχή υποτροφιών μέσω χορηγιών για την εκπαίδευση δημοσιογράφων (ήδη επαγγελματιών ή τελειοφοίτων ανωτάτων σχολών) σε ξένα μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και οργανισμούς.
  7. Συνέργειες με τους «θεσμικούς» πολιτιστικούς φορείς της χώρας αλλά και με «μικρούς» παραγωγούς πολιτιστικού περιεχομένου.
  8. Οργάνωση της βιβλιοθήκης και χρήση του κτιρίου επί της οδού Ζαΐμη.

Οι υποψήφιοι για το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ:

Σίσσυ Αλωνιστιώτου

Ρούλα Γεωργακοπούλου (Σταυρούλα στο ψηφοδέλτιο!)

Δημήτρης Δουλγερίδης

Μαρία Κοζάκου

Αντώνη Πανούτσος

[1] Είναι πολύ χαρακτηριστικός προς τούτο ο απολογισμός του Μορφωτικού για την τετραετία 2013-2017 που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Επιλεγμένα

Από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. στην Ε.Δ.Α.

Επιλεγμένα / anoixtammeteam / Σχολιάστε

 

«Ανοιχτά ΜΜΕ»: κυριολεκτικά, όχι μόνο μεταφορικά

Η αφορμή για να ονομασθεί η πρωτοβουλία μας «Ανοιχτά ΜΜΕ-νέα αρχή» ήταν οι άστοχες και αδιέξοδες απεργίες ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ, οι οποίες «έκλειναν» τα Μ.Μ.Ε. στη βάση μιας κεκτημένης –συνδικαλιστικής- ταχύτητας.

Ένα χρόνο μετά από το κείμενο των, περίπου, 500 συναδέλφων, τα «Ανοιχτά ΜΜΕ» δεν έχουν πια μόνο μεταφορική αλλά και κυριολεκτική σημασία. Συνιστούν διαρκή στόχο προς κατάκτηση, με δεδομένη την πρωτόγνωρη βαθιά κρίση στο χώρο των ΜΜΕ.

ΜΜΕ: Μια διετία φωτιά

Τα δυο χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ ήταν τα πιο δύσκολα για τα Μ.Μ.Ε. και τους εργαζόμενους του χώρου. Η ευρύτερη οικονομική κρίση με τις ιδιαίτερες εκφάνσεις της (πτώση διαφημιστικών εσόδων, κυκλοφορίας κ.ά.) σε συνδυασμό με τις τακτικές βολεμένων ιδιοκτητών εθισμένων στις εποχές των παχιών αγελάδων, συναρθρώθηκαν με τις αλλαγές της εποχής και την αδυναμία προσαρμογής (έκρηξη διαδικτύου κ.ο.κ) και οδήγησαν παραδοσιακά αλλά και νεότερα συγκροτήματα Τύπου σε αδιέξοδο. Οι καταστροφικές επιπτώσεις για το δημοσιογραφικό επάγγελμα ήταν η εκτίναξη της ανεργίας, οι μειώσεις μισθών, η «επέκταση» στο μπλοκάκι, οι πληρωμές έναντι, η απλήρωτη εργασία, το διαρκές άγχος, η γενικευμένη ανασφάλεια.

Την κατάσταση επιδείνωσε δραματικά η λυσσώδης προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ελέγξει το χώρο των media και να εγκαθιδρύσει μια δική της διαπλοκή. Η συνεχής στοχοποίηση Μέσων Ενημέρωσης και δημοσιογράφων, ο διαγωνισμός-παρωδία για τις τηλεοπτικές άδειες, η φανερή προσπάθεια ελέγχου ή/και καταστροφής «μη φιλικών» μέσων και η μετατροπή της ΕΡΤ και του ΑΠΕ σε ανενδοίαστους κυβερνητικούς προπαγανδιστές, αποτελούν μερικές από τις εκφάνσεις της σχετικής πολιτικής.

«Κερασάκι στην τούρτα» για τους εργαζόμενους υπήρξε και εξακολουθεί το θέμα του ασφαλιστικού. Από το «προστατευμένο καθεστώς» λόγω του αγγελιοσήμου, περάσαμε, μετά το νόμο Κατρούγκαλου, στο κενό, αφού παραμένει ακόμα τεράστιο ερωτηματικό το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ, δηλαδή της επικούρησης και της ασφάλισης υγείας για χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους.

ΕΣΗΕΑ: Μια διετία μηδέν

Θα περίμενε κανείς πως τη διετία-φωτιά θα υπήρχε μια κάποια παρέμβαση από την πλευρά της ΕΣΗΕΑ. Αντ’ αυτού, όμως, βιώσαμε τη- μακράν- χειρότερη περίοδο του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού. Στα μεγάλα προβλήματα η παρέμβαση ήταν μηδενική ή, στην καλύτερη περίπτωση, καθυστερημένη και άστοχη. Τα «μαγαζιά» έκλειναν ή κλυδωνίζονταν συνθέμελα και η μόνη «ιδέα» που υπήρχε ήταν απεργία. Στην προσπάθεια ελέγχου των Μ.Μ.Ε. από την κυβέρνηση η ΕΣΗΕΑ είτε σιώπησε είτε έδωσε χείραν βοηθείας, με κραυγαλέο παράδειγμα τις διαγραφές και το διασυρμό συναδέλφων με αφορμή το δημοψήφισμα. Αποκορύφωμα στη διετία-μηδέν η αντιμετώπιση του ασφαλιστικού. Αφού προχώρησε σε μια εντελώς άστοχη και αδιέξοδη απεργία με μόνο στόχο την επιστροφή του «Χαμένου Παραδείσου», έπειτα και από την αντίδραση με το κείμενο «Μαθήματα από την απεργία / Τέλος εποχής ώρα για μια νέα αρχή», ανέκρουσε πρύμνα αλλά… μυαλό δεν έβαλε. Η ΕΣΗΕΑ εξακολουθεί ακόμα και τώρα, ένα χρόνο μετά, να μην έχει άποψη για τον ΕΔΟΕΑΠ (!)

Νέα αρχή, μια μικρή επανάσταση

Το εφιαλτικό τοπίο στον χώρο των ΜΜΕ είναι προφανές ότι δεν θα αναταχθεί αποκλειστικά με την παρέμβαση των «δυνάμεων της αγοράς». Είναι αδιανόητο οι δημοσιογράφοι να παραμένουν βουβοί και αμέτοχοι μπροστά στις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται. Για να παρέμβουν, όμως, συλλογικά και οργανωμένα πρέπει να υπάρξει μια νέα αρχή, μια μικρή επανάσταση στο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό.

Η ΕΣΗΕΑ αυτοπροσδιορίζεται ως «πνευματικό σωματείο». Στη σημερινή εποχή αυτό σημαίνει ότι πρέπει:

Να έχει διαμορφωμένη άποψη για τις αλλαγές και το τοπίο που διαμορφώνεται και να παρεμβαίνει. Να διατυπώνει συνεκτικές εναλλακτικές προτάσεις αντί να αρνείται και να αναπολεί.[1] Να κατανοεί και να προτείνει για τη δημοσιογραφία της εποχής του διαδικτύου. Να υπερασπίζεται την ελευθερία του Τύπου, του λόγου και της έκφρασης από τις κυβερνητικές ή τις όποιες άλλες επιθέσεις. Να ασκεί διαρκή κριτική στον κιτρινισμό και τον δημοσιογραφικό χουλιγκανισμό που παρεπιδημούν σε ουκ ολίγα media. Να διεκδικεί την ανεξαρτησία των δημόσιων μέσων και να αντιστέκεται στην περιέλιξη του οφάλιου λώρου στους δημοσιογράφους τους. Να διατηρεί ουσιαστικές –κι όχι μόνο δημόσιες- σχέσεις με όλους τους ευρωπαϊκούς δημοσιογραφικούς θεσμούς.

Σε καμία απ’ αυτές τις προτεραιότητες ενός σύγχρονου «πνευματικού σωματείου» δεν έχει ανταποκριθεί η ΕΣΗΕΑ.

Από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. στην… Ε.Δ.Α.

Η νέα αρχή, η μικρή επανάσταση που περιγράψαμε, προφανώς δεν μπορεί να γίνει από τη σημερινή ΕΣΗΕΑ, πολύ περισσότερο με τους συσχετισμούς αυτής της διετίας. Προϋποθέτει αλλά και ταυτίζεται με την αναγέννηση και επανίδρυσή του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού μέσα από «συντακτικού τύπου» διαδικασίες, οι οποίες θα τα αλλάξουν όλα.

Η ΕΣΗΕΑ είναι, κατ’ ουσίαν, ένα απομεινάρι μια παλιάς εποχής, όταν οι δημοσιογράφοι ήταν ελάχιστοι, και το σωματείο –φεουδαρχικώ τω τρόπω- άρρηκτα συνδεδεμένο με τα ιδιαίτερα Ταμεία μας. Το λέει και το όνομα: Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.

Μόνο που τώρα ούτε η σύνδεση με τα Ταμεία υπάρχει (αφού, τουλάχιστον, το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ετελεύτησε τον βίον του) ούτε δημοσιογράφοι είναι μόνο αυτοί των «ημερησίων εφημερίδων». Είναι και των εβδομαδιαίων εφημερίδων και των περιοδικών και των ραδιοφώνων και της τηλεόρασης και του διαδικτύου και όσοι είναι free lancers. Σε μερικούς απ’ αυτούς η ΕΣΗΕΑ έκανε τη… χάρη και τους δέχθηκε στους κόλπους της. Πολλούς άλλους, όμως, όχι. Ιδιαίτερα από τις νεότερες γενιές.

Το πρώτο βήμα, λοιπόν, για τη νέα αρχή είναι ένα, κατ’ ουσίαν, νέο συνδικάτο. Έχουμε ανάγκη από μία Ένωση για ΟΛΟΥΣ τους δημοσιογράφους της Αθήνας.[2] Από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. πρέπει να περάσουμε στην Ε.Δ.Α., δηλαδή στην Ένωση Δημοσιογράφων Αθήνας. Μια ένωση που θα τους περιλαμβάνει όλους, ανεξαρτήτως μέσου, εργασιακής σχέσης και τύπου πληρωμής (μισθολόγιο, Δ.Π.Υ. κ.ο.κ.).

Ν’ αλλάξουν όλα

Κι αφού γίνει αυτό το πρώτο μεγάλο βήμα πρέπει, μέσα από «συντακτικές-ιδρυτικές διαδικασίες», ν’ αλλάξουν όλα: Καταστατικό, Κώδικες Δεοντολογίας, μορφές κινητοποίησης κ.ο.κ.

Η Ε.Δ.Α., εκτός από το να περιλάβει στους κόλπους της όλους τους δημοσιογράφους πρέπει να καθιερώσει ξεχωριστό συνδικαλισμό των συνταξιούχων. Να πάψει το πρωτότυπο -πανελληνίως και παγκοσμίως- φαινόμενο ένα Δ.Σ. πλειοψηφικά συνταξιούχων να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον των εργαζομένων μελών.

Στην Ε.Δ.Α. δεν πρέπει να υπάρχουν Πειθαρχικά Συμβούλια σε ρόλο εισαγγελέων-λογοκριτών αλλά μια Επιτροπή που θα διασφαλίζει την τήρηση των ανανεωμένων Κανόνων Δεοντολογίας και στην οποία θα μπορούν να προσφεύγουν όχι μόνο δημοσιογράφοι αλλά και πολίτες.

Η Ε.Δ.Α. πρέπει να καθιερώσει νέες διαδικασίες, μακριά από τις συγκεντρωτικές και γραφειοκρατικές της σημερινής ΕΣΗΕΑ που ταιριάζουν στις εποχές μιας μικρής Ένωσης, τύπου κλειστού κλαμπ. Κλασικό παράδειγμα οι Γενικές Συνελεύσεις των 6.000, περίπου, μελών στις οποίες, όμως, προσέρχονται λίγες εκατοντάδες. Η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς αντί να αντιμετωπίζεται καχύποπτα πρέπει να ενθαρρυνθεί και να καθιερωθεί. Οι αποφάσεις, στα σοβαρά θέματα του συνόλου του κλάδου, πρέπει να συζητούνται και να λαμβάνονται από Συνελεύσεις στους χώρους εργασίας. Σε κάποια μείζονα θέματα πρέπει να διεξάγεται ψηφοφορία με κάλπη επί των διαφορετικών προτάσεων. Επιπρόσθετα, πρέπει να εισαχθούν και ηλεκτρονικές μορφές συνδικαλιστικής δημοκρατίας.

Η Ε.Δ.Α. πρέπει, τέλος, με βάση και την εμπειρία των τελευταίων χρόνων να καθιερώσει ανανεωμένες, πρωτότυπες και αποτελεσματικές μορφές κινητοποίησης. Η απεργία δεν είναι το μοναδικό μας όπλο όπως έδειξαν υποδειγματικά το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι στον Δ.Ο.Λ. Άλλωστε, ευθύνη και υποχρέωση των δημοσιογράφων είναι να ενημερώνουν και να ελέγχουν  την εξουσία και όχι να αυτοφιμώνονται όταν κινητοποιούνται, όπως έκαναν  ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ τα τελευταία χρόνια. Τα ανοιχτά Μ.Μ.Ε. πρέπει να είναι ο κανόνας στις κινητοποιήσεις μας (με τις εύλογες και προφανείς εξαιρέσεις, βέβαια) και το όπλο μας για να διεκδικούμε τα εκάστοτε αιτήματά μας.

Μόνο αν σαρωθούν όλες οι αρχαϊκές δομές ενός σωματείου-συντεχνίας παρελθόντων χρόνων θα αναγεννηθεί ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός και θα παρέμβει αποτελεσματικά στο εφιαλτικά γκρίζο τοπίο για να προστατευθεί η δημοσιογραφική εργασία, να αντιμετωπισθεί η ανεργία, να ανιχνευθούν λύσεις στα οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά μας προβλήματα.

Τα «Ανοιχτά ΜΜΕ», οι εκλογές, το Μορφωτικό Ίδρυμα

Πολλοί μας ζήτησαν και μας πρότειναν να κατέβουμε ως παράταξη στις εκλογές για το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Το σκεφθήκαμε και το συζητήσαμε διεξοδικά.

Όμως η ραγδαία απαξίωση της ΕΣΗΕΑ οδηγεί όλο και περισσότερους ενεργούς δημοσιογράφους να απουσιάζουν ή και να αδιαφορούν για τις διαδικασίες της. Κι αυτό το κλίμα υπονομεύει τις πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης και αλλαγής. Χωρίς να αδιαφορούμε, λοιπόν, για τις εκλογές θεωρήσαμε πως η συμμετοχή μας σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο… “Φιλιππάκη και υποστηρικτών” θα ήταν μια άγονη και ψυχοφθόρα μάχη οπισθοφυλακών με προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα, σε ένα τοπίο παραλυτικών ισορροπιών και υπόγειων ή/και ανίερων συμμαχιών.

Πρέπει πρώτα να γίνει πλειοψηφική συνείδηση πως η ΕΣΗΕΑ, με τη σημερινή της μορφή, έχει τελειώσει και πρέπει να οδηγηθούμε στην επανίδρυση του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού. Τότε θα έχει νόημα -για εμάς μιλώντας- η παρέμβαση σ’ αυτό το επίπεδο.

Σ’ αυτή τη βάση επιλέγουμε στις εκλογές ως πεδίο παρέμβασης το Μορφωτικό Ίδρυμα, σε μια προσπάθεια να γίνει ένα κέντρο διαλόγου και συνειδητοποίησης για τα παλιά και νέα προβλήματα των media και της δημοσιογραφίας, ως αναγκαίου όρου της επανίδρυσης.

Αποφασίσαμε έτσι να στηρίξουμε τους υποψηφίους: Σίσσυ Αλωνιστιώτου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, Δημήτρη Δουλγερίδη, Μαρία Κοζάκου και Αντώνη Πανούτσο για το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Με στόχο, εφόσον εκλεγούν, να συμβάλλουν ώστε το μορφωτικό να μετατραπεί από μουχλιασμένος θεσμός, ο οποίος ασχολείται αποκλειστικά με επετειακές εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων για το παρελθόν[3] σε ένα ζωντανό θεσμό σε σύνδεση με τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς. Σε ένα θεσμό-εφαλτήριο για τη συζήτηση της κρίσης και της νέας φάσης στον χώρο των ΜΜΕ, το ρόλο και το status των δημοσιογράφων στην καινούρια εποχή, ο οποίος θα παρεμβαίνει κριτικά στα τεκταινόμενα στο χώρο. Σε ένα θεσμό, τέλος, ο οποίος θα λειτουργεί στο κτίριό του επί της οδού Ζαΐμη που παραμένει κατειλημμένο εδώ και χρόνια (!)

Στις λοιπές κάλπες καλούμε όσους/ες υπέγραψαν το κείμενο: «Μαθήματα από την απεργία/Τέλος εποχής, ώρα για μια νέα αρχή» αλλά και εκείνους που συμμερίσθηκαν τις απόψεις του, να στηρίξουν τους υποψηφίους που έχουν αυτές τις ιδέες, καθώς και όσους αντιστάθηκαν, έστω και λίγο, έστω και χωρίς ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση, στον κατήφορο της ΕΣΗΕΑ τα δύο τελευταία χρόνια. Και βέβαια να καταψηφίσουν με… ενθουσιασμό τους υπευθύνους αυτού του κατήφορου.

Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσουμε να δρούμε ως Κίνηση –εντός αλλά και εκτός ΕΣΗΕΑ- εκφράζοντας όλους όσους έχουν αγανακτήσει από τον αδιέξοδο και καταστροφικό συνδικαλισμό, όλους όσους ασκούν το επάγγελμα αλλά η ΕΣΗΕΑ τους κρατά κλειστή την πόρτα. Και θα προσπαθήσουμε αυτήν τη δράση να την οργανώσουμε με καλύτερο, αποτελεσματικότερο, μονιμότερο και πιο θεσμικό τρόπο.

[1] Είναι δυνατό εμείς ως «Ανοιχτά ΜΜΕ» να έχουμε καταθέσει εναλλακτικές προτάσεις για τον ΕΔΟΕΑΠ από το περυσινό καλοκαίρι (https://anoixtamme.com/) και η ΕΣΗΕΑ να μην έχει ψελίσει ακόμα τίποτα;

[2] Αντίστοιχα πρέπει να ισχύσουν προφανώς για τις Ενώσεις σε όλη την Ελλάδα.

[3] Είναι πολύ χαρακτηριστικός προς τούτο ο απολογισμός του Μορφωτικού για την τετραετία 2013-2017 που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Επιλεγμένα

Ο Φιλιππάκης, ο Πολάκης και η αόρατη κοινωνική ευθύνη

Επιλεγμένα / anoixtammeteam

Συνέχεια →

Επιλεγμένα

Ανοιχτό MEGA τώρα, όχι στο μαύρο!

Επιλεγμένα / salonistiotou
Η στρατηγική της κυβέρνησης για τον έλεγχο στον χώρο των media υπέστη δεινή ήττα με την κήρυξη του «νόμου Παππά» ως αντισυνταγματικού από το Σ.τ.Ε. αλλά και με τη συγκεκριμένη συγκρότηση του Ε.Σ.Ρ.. Παρ’ όλα αυτά, όμως, έχει, έως αυτή την ώρα, ως θύμα της τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA και τους εργαζομένους του.
Ο αποκλεισμός του MEGA, που έχει σήμερα γενέθλια, από τον καταρεύσαντα, τελικά, διαγωνισμό υπήρξε διακαής κυβερνητική επιθυμία και απόλυτη προτεραιότητα. Για να επιτευχθεί ο στόχος χρησιμοποιήθηκαν οι… διαπλεκόμενες αναπροσαρμογές στρατηγικής ορισμένων επιχειρηματιών-μετόχων του σταθμού, στο όνομα πάντα της μάχης κατά της διαπλοκής! Στο παζλ της μεθόδευσης η χαριστική βολή δόθηκε από συγκεκριμένες τραπεζικές πρακτικές, όπως η δέσμευση των λογαριασμών για τη μισθοδοσία των εργαζομένων.
Όμως, παρά την εξοντωτική για τους εργαζόμενους τακτική ο σταθμός άντεξε χάρη στις τηλεοπτικές παραγωγές της 27ετούς διαδρομής του.
Και τώρα που μετά την ήττα του συνολικού κυβερνητικού σχεδίου το κοντέρ, όσον αφορά στη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, έχει μηδενίσει πρέπει να βρεθεί λύση για το μοναδικό θύμα αυτού του σχεδίου.
Οι μέτοχοι ενός σταθμού που αντέχει ακόμα δεν έχουν, πλέον το άλλοθι του διαγωνισμού-καζίνο ή του προκρούστειου αριθμού 4 για τις άδειες. Πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους είτε προχωρώντας στις κινήσεις που θα αναζωογονήσουν τον τηλεοπτικό σταθμό (π.χ. ανακεφαλαιοποιώντας τον) είτε δρομολογώντας τη διαδοχή τους από άλλους ενδιαφερόμενους.
Οι τράπεζες οφείλουν να απελευθερώσουν από τους δεσμευμένους λογαριασμούς τη μισθοδοσία των εργαζομένων. Διαφορετικά πρέπει να ελεγχθούν αρμοδίως, επειδή θα εξυπηρετούν εξωτραπεζικούς πολιτικούς σχεδιασμούς.
Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις αφήνοντας τους εμπλεκομένους και το νεότευκτο ΕΣΡ να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Τέλος, οι δημοσιογραφικές συνδικαλιστικές ενώσεις πρέπει να αναπροσανατολίσουν τους στόχους και τις μεθόδους τους από τα… τετριμμένα σε ενέργειες αναγέννησης του σταθμού και διασφάλισης των θέσων εργασίας.
Ανοιχτό MEGA τώρα, λοιπόν, όχι στο μαύρο.
#ΑνοιχτάΜΜΕ
Προσωρινή Επιτροπή 20/11/16
Επιλεγμένα

ΕΔΟΕΑΠ: Χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου ή κάποια λύση στην παράταση;

Επιλεγμένα / salonistiotou
Δυστυχώς όλα όσα είχαμε προβλέψει γίνονται πράξη. Το αγγελιόσημο μετά από δύο παρατάσεις στον υποτιθέμενο διάλογο ετελεύτησε τον βίο του, όπως ήταν αναμενόμενο. Κι αν δεν βρεθεί λύση στην τελευταία παράταση, δηλαδή στη συνάντηση της Τρίτης, ο ΕΔΟΕΑΠ έχει μόνο λίγες μέρες ζωής ακόμα. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ, η οποία ουσιαστικά δεν συμμετείχε στο διάλογο και δεν κατέθεσε κάποια πρόταση, επιχειρεί να απεκδυθεί των ευθυνών της οδυρόμενη ενώ σε πρόσφατη σύσκεψη που είχε οργανωθεί από την ΠΟΕΣΥ διατρανώθηκε “κοινή αγωνιστική στάση για τη διατήρηση του Αγγελιοσήμου” (!)
Η πρωτοβουλία #ΑνοιχτάΜΜΕ γεννήθηκε την προηγούμενη άνοιξη με το κείμενο 456 δημοσιογράφων με τίτλο «μαθήματα από την απεργία / Τέλος εποχής… ώρα για νέα αρχή» (https://anoixtamme.com/2016/06/02/3…) ως απάντηση στις, τότε, άστοχες και αδιέξοδες απεργίες της ΠΟΕΣΥ για το ασφαλιστικό αλλά και στη γενικότερη κρίση στο χώρο των ΜΜΕ. Προειδοποιούσαμε για τα αδιέξοδα τόσο των κυβερνητικών σχεδιασμών όσο και της στάσης ΠΟΕΣΥ & ΕΣΗΕΑ, οι οποίες διεκδικούσαν αποκλειστικά την εξαίρεση από τους γενικούς κανόνες, προκαλώντας και την οργή των υπολοίπων πολιτών. Εμείς τονίζαμε μετ’ επιτάσεως πως η διέξοδος είναι “είναι ένα απλό, διαφανές και υγιές σύστημα και η διασφάλιση μια ομαλής και ήπιας μετάβαση σ’ αυτό”.
Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί υλοποιήθηκαν με την υπερψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και το μόνο που κερδήθηκε ήταν μια μικρή παράταση ως την 1η Αυγούστου για το αγγελιόσημο, έως ότου βρεθεί κάποια λύση για τον ΕΔΟΕΑΠ. Η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού και ιδιαίτερα η ΕΣΗΕΑ παρέμεινε άπραγη και καθηλωμένη σε μια αντίληψη επιστροφής στο… χαμένο Παράδεισο. Εμείς, ως #ΑνοιχτάΜΜΕ καταθέσαμε εναλλακτική πρόταση. Εις ώτα μη ακουόντων, όμως, κι έτσι επανήλθαμε με ανακοίνωσή μας λίγο πριν λήξει η προθεσμία. Σε αυτήν, εκτός των άλλων, ζητούσαμε παράταση της παράτασης, ώστε να βρεθεί μια λύση.
Η παράταση δόθηκε, έως τις 15 Σεπτεμβρίου, αλλλά παρήλθε κι αυτή χωρίς να έχει βρεθεί λύση. Ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός κοιμόταν, όπως και στο άλλο μεγάλο θέμα της εποχής, την άθλια διαδικασία αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών και το επικείμενο “μαύρο”, το οποίο παροξύνει την κρίση στο χώρο των ΜΜΕ. Το αποτέλεσμα ήταν οι προχθεσινές “επιθανάτιες” δηλώσεις Κατρούγκαλου.
Επανερχόμαστε, λοιπόν, σήμερα ενόψει της κρίσιμης συνάντησης της Τρίτης. Και στέλνουμε “επείγον μήνυμα” επαναλαμβάνοντας δύο κρίσιμα στοιχεία της πρότασής μας. Πρώτον: “… Ο νέος ΕΔΟΕΑΠ οφείλει να συμπεριλαμβάνει, σε προαιρετική για τους ίδιους βάση, τους δημοσιογράφους που σήμερα δεν υπάγονται σε αυτόν είτε επειδή δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ κ.ο.κ. είτε επειδή εργάζονται σε περιφερειακά Μ.Μ.Ε. είτε επειδή αμείβονται με Δ.Π.Υ. είτε επειδή εργάζονται στο Διαδίκτυο είτε … πρέπει, επίσης, να εξετασθεί (..) να συμπεριληφθούν στο νέο ΕΔΟΕΑΠ και οι λοιποί –πέραν των δημοσιογράφων- εργαζόμενοι στα διάφορα Μ.Μ.Ε. (τεχνικοί, διοικητικοί κ.ά.). Φυσικά, ο νέος ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να συνεχίσει να καλύπτει συνταξιούχους, ανέργους και αυτασφαλιζόμενους …”. Δεύτερον και όσον αφορά τον αναζητούμενο “πόρο” “… να θεσμοθετηθούν όσα αναφέρθηκαν για το φόρο επί των διαφημίσεων αλλά η εργοδοτική εισφορά να προκύπτει ως ένα ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης ο οποίος θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η αναλογιστική μελέτη αλλά, επίσης, μέτρα εξορθολογισμού και διαφάνειας στη διαφημιστική αγορά. Στην εκδοχή αυτή ναι μεν «επιβαρύνονται» οι εργοδότες (όπως συμβαίνει, βέβαια, με ολους του εργοδότες απλώς οι «δικοί μας» είχαν… καλομάθει) αλλά δεν θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια «αναδιανομή», ανάλογα με τα διαφημιστικά έσοδα, στο εσωτερικό των ιδιοκτητών …”. Φυσικά, παράλληλα με τα προηγούμενα, πρέπει να βρεθεί λύση για τη χρηματοδότηση του ΕΔΟΕΑΠ στο μεταβατικό διάστημα έως ότου ολοκληρωθεί η αναλογιστική μελέτη και συσταθεί ο “νέος ΕΔΟΕΑΠ”.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, έστω και στην τελευταία παράταση, οφείλει να κινηθεί αύριο η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού, αν θέλουν όσοι την αποτελούν να μην περάσουν στην ιστορία μόνο ως αποτυχημένοι αλλά και ως… (συν)νεκροθάφτες του ΕΔΟΕΑΠ.
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Επιλεγμένα

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΥΡΟ Διεκδικούμε ανοιχτά Μ.Μ.Ε.

Επιλεγμένα / anoixtammeteam
 Η διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών αποδείχθηκε εξόχως και πολλαπλά προβληματική και, ταυτόχρονα, παρόξυνε την κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. και στην αγορά εργασίας δημοσιογράφων και εργαζομένων στον οπτικοακουστικό χώρο. Για το δημοσιογραφικό επάγγελμα, συνυπολογίζοντας και το ασφαλιστικό, η κρίση αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις.
Η διαδικασία ήταν εξαρχής προβληματική. Το ΕΣΡ αποκλείστηκε αντισυνταγματικά απ’ αυτήν. Οι άδειες καθορίσθηκαν εντελώς αυθαίρετα σε τέσσερις, παραγνωρίζοντας πως κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ολιγοπώλιο που πλήτει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου. Μοναδικό κριτήριο για την απόκτησή τους θεσπίστηκε το “πορτοφόλι” ενώ αγνοήθηκε η παράμετρος της έως τώρα λειτουργίας σταθμών από ορισμένους εκ των υποψηφίων. Απόλυτα φυσιολογικά, λοιπόν, η διαδικασία υπηρξε προβληματική και όσον αφορά το αποτέλεσμά της. Ενώ ως κριτήριο είχε προβληθεί η βιωσιμότητα, το τίμημα –διαφορετικό, μάλιστα, για κάθε άδεια!- εκτοξεύθηκε στα ύψη χωρίς οικονομική και επιχειρηματική λογική, με αποτελέσματα που θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Επιπλέον, στο όνομα της “πάταξης της διαπλοκής”, η νέα διαπλοκή χτυπάει πλέον… κόκκινο.
Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο παρέμενε, κατ’ ουσίαν, αρρύθμιστο για πολλά χρόνια. Η διαδικασία, όμως, που επιλέχθηκε, αντί να λύσει, περιέπλεξε τα προβλήματα. Επιπροσθέτως, φαινομενικά και μόνο ολοκληρώθηκε, αφού εκκρεμούν οι έλεγχοι οικονομικών και πόθεν έσχες, δικαστικές ενέργειες και αποφάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και η αδειοδότηση θεματικών και περιφερειακών σταθμών, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος.
Εκείνο που τώρα επείγει για μας είναι η αντιμετώπιση του εφιάλτη του “μαύρου”. Γιατί το μαύρο είναι πάντα μαύρο για τη δημοκρατία, την πολυφωνία, τη δημιουργία και τους εργαζόμενους. Η διαδικασία, η οποία προηγουμένως, με διαπλεκόμενη συνευθύνη κυβέρνησης και επιχειρηματιών έφερε κοντά στον εφιάλτη το MEGA, απειλεί τώρα και όλους τους υπόλοιπους τηλεοπτικούς σταθμούς, πλην SKAI & ANTENNA. Όχι επειδή δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους αλλά αποκλειστικά εξαιτίας κυβερνητικών ενεργειών.
Απέναντι σ’ αυτόν τον κίνδυνο η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού αντέδρασε, όπως πάντα, με χρονοκαθυστέρηση και χωρίς σαφή στρατηγική. Αφού παρέμεινε άφωνη όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν παρενέβη –όπως όφειλε- στη διαδικασία και τα απαράδεκτα κριτήριά της, η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε μια αρκετά καλή ανακοίνωση, την παραμονή, όμως, του διαγωνισμού !
Και επειδή η «ηγεσία»… σερνόταν, τώρα… τρέχουμε.
Έστω και αργά, έστω και τώρα για να υπάρξει αποτέλεσμα και να έχουμε “ανοιχτά Μ.Μ.Ε.” είναι ανάγκη:
1) Η κριτική μας να αγκαλιάσει το σύνολο του προβλήματος. Να δείξουμε πως η διαφωνία μας δεν έχει να κάνει μόνο με τα «δημοσιογραφικά συμφέροντα» αλλά ευρύτερα με την υπεράσπιση της πολυφωνίας.
2) Να δείξουμε πως η αναίτια και αιφνίδια διόγκωση της ανεργίας στο δημοσιογραφικό χώρο εξαιτίας του «μαύρου» δεν θα αφορά μόνο τους εργαζόμενους των συγκεκριμένων σταθμών, αλλά θα καταβαραθρώσει τις, ήδη δοκιμαζόμενες, εργασιακές συνθήκες στο χώρο, θα δημιουργήσει κλίμα γενικευμένης φοβίας και θα πλήξει περαιτέρω τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία.
3) Η αντίθεση στο «μαύρο» δεν πρέπει να μείνει σε γενικά και αόριστα επίπεδα αλλά να έχει και συγκεκριμένο «δια ταύτα». Η κυβερνητική εκπρόσωπος, παρότι εκπροσωπεί ένα κόμμα που «έκανε καριέρα» καταγγέλοντας το «μαύρο στην ΕΡΤ» έθεσε, με «αριστερό βλέμμα» αλλά και σαρδόνιο χαμόγελο… «καπιταλιστικής αναλγησίας», περιθώριο 90 ημερών, έως ότου πέσει μαύρο στους μη αδειοδοτηθέντες σταθμούς. Το κυβερνητικό τελεσίγραφο είναι, λόγια του αέρα για… ιθαγενείς. Δεν πατάει πουθενά. Ούτε στην ίδια την προκήρυξη ούτε στο ισχύον νομικό πλαίσιο. Επιπλέον, ο νόμος έχει αμφισβητηθεί. Οι «θιγόμενοι» έχουν προβεί σε δικαστικές κινήσεις. Αναμένονται αποφάσεις σε εθνικό και ακολούθως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει πριν τελεσιδικήσουν όλες οι δικαστικές ενέργειες. Επιπροσθέτως, ο νόμος ορίζει πως η διαδικασία αδειοδότησης περατώνεται όταν δοθούν οι άδειες θεματικών και περιφερειακών σταθμών. Διεκδικούμε, λοιπόν, «ανοιχτά (όλα τα) Μ.Μ.Ε.» έως ότου ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες, συγκροτηθεί το ΕΣΡ και ξεκαθαρίσει οριστικά το συνολικό ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό.
4) Όλα αυτά, βέβαια, πάντα με την επιφύλαξη, για την όλη διαδικασία, η οποία πρέπει, εν ευθέτω χρόνω, να ανασχεδιασθεί και να επαναληφθεί σε κλίμα γενικευμένης συναίνεσης, επιλυομένων και των προβλημάτων που θα ανακύψουν.
5) Στη βάση όλων των προηγουμένων μπορεί και πρέπει να υπάρξουν κινητοποιήσεις. Στοχευμένες, πρωτότυπες και διαφορετικές, όμως, ώστε να έχουν αποτέλεσμα και όχι παραδοσιακές, τυπικές και τετριμμένες που δεν αρμόζουν στην κρισιμότητα των στιγμών. Η «πολιτική ΔΕΘ» είναι μπροστά μας και είναι μια πρώτη καλή ευκαιρία.
Εν κατακλείδι, βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. εδώ και δεκαετίες. Συνυπολογίζοντας και το ασφαλιστικό –στο οποίο έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. εις μάτην προς το παρόν- η κρίση όσον αφορά το δημοσιογραφικό επάγγελμα αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις. Ευχόμαστε αυτό να οδηγήσει σε ριζική στροφή και τον δημοσιογραφικό συνδικαλισμό. Αλλιώς δεν θα κάνουν… έγκλημα αλλά ένα πελώριο, ιστορικό και τελευταίο λάθος.
Ανοιχτά Μ.Μ.Ε. – νέα αρχή / Προσωρινή Επιτροπή
Επιλεγμένα

10 + 1 σκέψεις για τον ΕΔΟΕΑΠ

Επιλεγμένα / anoixtammeteam

Από την Επιτροπή εργασίας για το ασφαλιστικό, των Ανοιχτών ΜΜΕ

10 + 1 ΣΚΕΨΕΙΣ για τον ΕΔΟΕΑΠ

  1. Οι ευθύνες της συνδικαλιστικής ηγεσίας του «κλάδου» -και ιδιαίτερα της ΕΣΗΕΑ- είναι μεγάλες και ιστορικές. Έχει χαθεί, ήδη, ενάμισης μήνας από την προθεσμία που πήραμε κατά την ψήφιση του νόμου για το ασφαλιστικό, χωρίς να υπάρξει διάλογος, εξαιτίας της εμμονής στο αδιέξοδο «όλα ή τίποτα» και στο στρουθοκαμηλισμό σχετικά με την κατάργηση του αγγελιοσήμου.
  2. Το αίτημα για επιστροφή του αγγελιοσήμου και για ανασύσταση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ είναι απλή και κυνική δημαγωγία. Η μικρή στροφή που υπήρξε σε επίπεδο ΕΣΗΕΑ την προηγούμενη βδομάδα, με αποδοχή –για πρώτη φορά- του «τριμερούς» διαλόγου (εργαζόμενοι-εργοδότες-κυβέρνηση), πρέπει να σταθεροποιηθεί, να αξιοποιηθεί και να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ, τουλάχιστον, ως αυτόνομου Ταμείου Υγείας.
  3. Το αίτημα αυτό δεν πρέπει, βέβαια, να προβληθεί στο πλαίσιο μιας αντίληψης για τους δημοσιογράφους και, εν γένει, τους απασχολούμενους στα ΜΜΕ ως «περιούσιων εργαζομένων» που διεκδικούν προνόμια. Αντίθετα, πρέπει να διεκδικηθεί ως μια ορθολογική λύση, στο βαθμό που ο ΕΔΟΕΑΠ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, διαθέτει πλούσια κτιριακή υποδομή, σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό, καθώς και έμπειρο ιατρικό και διοικητικό προσωπικό. Η απαξίωση όλων αυτών δεν επιβαρύνει μόνο τους δημοσιογράφους αλλά και το δημόσιο συμφέρον, αφού θα «χαθεί» συλλογική περιουσία. Προϋπόθεση, βέβαια για τη διεκδίκηση σ’ αυτή τη βάση είναι ο ΕΔΟΕΑΠ να μην «επιβαρύνει» το κοινωνικό σύνολο.
  4. Η πρότασή μας, όμως, πρέπει να αφορά έναν «νέο ΕΔΟΕΑΠ». Η αρχαϊκή, αιμομικτική σχέση συνδικαλισμού και ασφάλισης πρέπει να διαρραγεί. Ο νέος ΕΔΟΕΑΠ οφείλει, κατ’ αρχάς, να συμπεριλαμβάνει, σε προαιρετική για τους ίδιους βάση, τους δημοσιογράφους που σήμερα δεν υπάγονται σε αυτόν είτε επειδή δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ κ.ο.κ. είτε επειδή εργάζονται σε περιφερειακά Μ.Μ.Ε. είτε επειδή αμείβονται με Δ.Π.Υ. είτε επειδή εργάζονται στο Διαδίκτυο είτε …. Σοβαρά πρέπει, επίσης, να εξετασθεί η –φερόμενη ως- πρόταση των ιδιοκτητών να συμπεριληφθούν στο νέο ΕΔΟΕΑΠ και οι λοιποί –πέραν των δημοσιογράφων- εργαζόμενοι στα διάφορα Μ.Μ.Ε. (τεχνικοί, διοικητικοί κ.ά.). Φυσικά, ο νέος ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να συνεχίσει να καλύπτει συνταξιούχους, ανέργους και αυτασφαλιζόμενους.
  5. Προϋπόθεση για όλα τα προηγούμενα είναι να γίνει έγκυρη αναλογιστική μελέτη, η οποία θα δείξει τους πόρους που θα χρειαστούν και αν υπάρχουν δυνατότητες, ο «νέος ΕΔΟΕΑΠ» να καλύπτει και άλλους τομείς, πέραν της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Εξαιτίας της καθυστέρησης που υπήρξε στο διάλογο πρέπει να διεκδικηθεί δίμηνη παράταση της προθεσμίας, ώστε να υπάρξει εύλογο διάστημα για την αναλογιστική μελέτη και την καλή νομοθέτηση.
  6. Πριν από την κατάληξη για τους μόνιμους πόρους του νέου ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να διεκδικηθεί ένα ποσοστό από το αποθεματικό του ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ώστε να μπορεί με ασφάλεια να συνεχίσει το έργο του. Επίσης, η ΕΣΗΕΑ, αντί να ζητά τη συνδρομή του ΕΔΟΕΑΠ προς αυτήν (όπως συνέβη στην πρόσφατη «συνέλευση» !), πρέπει να διαθέσει ένα μέρος του αποθεματικού της σε αυτόν. Είναι προφανές πως το χρειάζεται πολύ περισσότερο. Στην «προίκα», τέλος, θα προστεθούν και όσα διεκδικεί δικαστικά ο ΕΔΟΕΑΠ, εφόσον τελεσφορήσει η σχετική διαδικασία.
  7. Μόνιμοι πόροι θα είναι, φυσικά οι εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Όσον αφορά τις εισφορές αυτές και το αναγκαίο ύψος τους το λόγο έχει η αναλογιστική μελέτη στην οποία αναφερθήκαμε πριν.
  8. Το θέμα των εργοδοτικών εισφορών συνιστά ένα αυτόνομο πρόβλημα, στο βαθμό που έως τώρα –ελέω αγγελιοσήμου- οι εργοδότες δεν πλήρωναν εισφορές. Τούτου δοθέντος, προς το παρόν, υπάρχουν τρεις εναλλακτικές εκδοχές. Η πρώτη είναι να καταβάλουν κανονικά τις εισφορές τους για τον «νέο ΕΔΟΕΑΠ», στο ύψος που θα δείξει η αναλογιστική μελέτη. Άλλωστε, αν δε βρεθεί λύση θα κληθούν να καταβάλουν εισφορές για τον ΕΟΠΠΥ. Υπάρχουν δύο αντεπιχειρήματα. Το πρώτο είναι πως από κει που οι εργοδότες δεν πλήρωναν τίποτα θα κληθούν τώρα να δίνουν, σε καιρούς μεγάλης κρίσης, εισφορές για σύνταξη, επικούρηση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το δεύτερο είναι πως η απότομη αυτή αλλαγή ενδέχεται να οδηγήσει σε αφανισμό μικρότερα Μ.Μ.Ε.
  9. Η δεύτερη εκδοχή που έχει –εμμέσως- συζητηθεί είναι να χρησιμοποιηθεί ως «όχημα» για την καταβολή εργοδοτικών εισφορών, ο φόρος τηλεοπτικών διαφημίσεων που έχει θεσμοθετηθεί από το 2010 αλλά άρχισε να εισπράττεται πρόσφατα. Ο φόρος αυτός, με δεδομένη την κατάργηση του αγγελιοσήμου, θα μπορούσε να επεκταθεί –μειούμενος κατά τι- στις διαφημίσεις σε όλα τα Μ.Μ.Ε. (και στο Διαδίκτυο) και ένα τμήμα του να παρακρατείται ως εργοδοτική εισφορά, με βάση και τα συμπεράσματα της αναλογιστικής μελέτης. Το προφανές πλεονέκτημα αυτής της εκδοχής είναι πως ευνοείται ο πλουραλισμός στο χώρο, καθώς δεν επιβαρύνονται υπέρογκα τα μικρότερα Μ.Μ.Ε. που δεν έχουν ιδιαίτερη διαφήμιση. Το προφανές πρόβλημα της, όμως, είναι πως ο νόμος ορίζει ότι το σχετικό φόρο καταβάλλουν διαφημιστές και διαφημιζόμενοι ενώ οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ απλώς τον αποδίδουν. Αν, λοιπόν, διατηρηθεί αυτή η μορφή του, η χρησιμοποίησή του για τον ΕΔΟΕΑΠ είναι εύκολο να κατηγορηθεί πως συνιστά ένα «αναγραμματισμένο» αγγελιόσημο και «φόρο υπέρ τρίτων» κι έτσι είναι πολύ πιθανό η σχετική ρύθμιση να μη γίνει αποδεκτή από τους «θεσμούς».
  10. Τούτων δοθέντων θα πρέπει να εξετασθεί εναλλακτικά και μια τρίτη εκδοχή. Ναι μεν να θεσμοθετηθούν όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως για το φόρο επί των διαφημίσεων αλλά η εργοδοτική εισφορά να προκύπτει ως ένα ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης που θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η αναλογιστική μελέτη αλλά, επίσης, μέτρα εξορθολογισμού και διαφάνειας στη διαφημιστική αγορά. Στην εκδοχή αυτή ναι μεν «επιβαρύνονται» οι εργοδότες (όπως συμβαίνει, βέβαια, με ολους του εργοδότες απλώς οι «δικοί μας» είχαν… καλομάθει) αλλά δε θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια «αναδιανομή», ανάλογα με τα διαφημιστικά έσοδα, στο εσωτερικό των ιδιοκτητών.

Ο διάλογος για τον ΕΔΟΕΑΠ θα έπρεπε να βρίσκεται στο τέλος του. Δυστυχώς, κατ’ ουσίαν, δεν έχει αρχίσει ακόμα και οι ευθύνες γι αυτό είναι πολύ βαριές. Αν επιβεβαιωθεί η «συνδικαλιστική προσγείωση» και η έναρξή του, οι σκέψεις-συνεισφορά που προηγήθηκαν μπορούν να γίνουν ακόμα πιο συγκεκριμένες. Χρειάζεται, όμως, λίγος χρόνος ακόμα για μια σοβαρή και τεκμηριωμένη συζήτηση. Ας τον διεκδικήσουμε.

Επιλεγμένα

«Ανοιχτά ΜΜΕ/νέα αρχή»: οι τρεις επιτροπές εργασίας

Επιλεγμένα / Maria Kozakou

Στην πρώτη συνάντηση της προσωρινής επιτροπής της πρωτοβουλίας «Ανοιχτά ΜΜΕ – νέα αρχή» συζητήθηκαν τα επόμενα βήματα και, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε να συσταθούν τρεις επιτροπές εργασίας για την προώθηση όσων, ήδη, έχουν προσδιορισθεί ως προτεραιότητες της πρωτοβουλίας για το επόμενο διάστημα. Συνέχεια →

Τέλος εποχής… ώρα για μια νέα αρχή

Επιλεγμένα / salonistiotou / Σχολιάστε

Τέλος εποχής… ώρα για μια νέα αρχή

Μαθήματα από την απεργία

Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δημοσιογράφοι μέλη των συνδικαλιστικών μας ενώσεων αλλά-εξαιτίας των αρχαϊκών τους δομών- και μη μέλη, εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για το τοπίο που διαμορφώνεται στο χώρο των Μ.Μ.Ε..

H κρίση αποδιάρθρωσε τις εργασιακές σχέσεις, διόγκωσε την ανεργία, κατέστησε προβληματικές τις περισσότερες επιχειρήσεις του κλαδου. Απειλητικά σημάδια εμφανίζονται για την ελευθερία του Τύπου  από κυβερνητικές επιλογές αλλά και από συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις (βλ. πρόσφατες διαγραφές από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ). Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης καταργεί το ισχύον καθεστώς στο χώρο των Μ.Μ.Ε. χωρίς να το αντικαθιστά από κάτι σαφές και υγιές. Με την άστοχη και αδιέξοδη απεργία της ΠΟΕΣΥ, αντί να πληγεί η υπεύθυνη κυβέρνηση, της δόθηκε χείρα βοηθείας δια της αφωνίας και επλήγησαν τα ίδια τα Μ.Μ.Ε.

Σ’ αυτό το δύσβατο τοπίο είμαστε αναγκασμένοι να πορευθούμε. Τα μαθήματα, όμως, που πήραμε απ’ όλα αυτά υποδεικνύουν πως θα βρούμε διέξοδο μόνο αν γίνει μια νέα αρχή. Σε όλα.

Το τέλος εποχής, όπως σηματοδοτήθηκε και από την απεργία της ΠΟΕΣΥ, δείχνει πως η νέα αρχή πρέπει να ξεκινήσει από το δημοσιογραφικό συνδικαλισμό. Με μια αναγέννηση και επανίδρυσή του μέσα από «συντακτικού τύπου» διαδικασίες, οι οποίες θα οδηγήσουν σε νέο Καταστατικό, νέους Κώδικες Δεοντολογίας, κατάργηση των Πειθαρχικών και όλων των αρχαϊκών δομών. Από τα σωματεία-συντεχνίες με Πειθαρχικά Συμβούλια ρε ρόλο εισαγγελέων-λογοκριτών, ήρθε η ώρα για συνδικάτα με θέσεις και προτάσεις, τα οποία μαζί με τα συμφέροντα των μελών τους θα προασπίζονται την ελευθερία του Τύπου και τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία. Με μέλη και τους δημοσιογράφους στα sites του Internet και όσους, από τις νεώτερες γενιές, δεν είναι, εξαιτίας της αρχαϊκής σύνδεσης ταμείου και συνδικαλιστικού φορέα και εργάζονται με Δ.Π.Υ. και άλλη ασφάλιση. Χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς ανάλογα με το είδος του μέσου. Με ξεχωριστό το συνδικαλισμό των συνταξιούχων.

 Νέα αρχή πρέπει να κάνουμε και στις μορφές της κινητοποίησής μας. Ευθύνη και υποχρέωση των δημοσιογράφων είναι να ενημερώνουν και να ελέγχουν  την εξουσία και όχι να αυτοφιμώνονται όταν κινητοποιούνται, όπως κάνουν  ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ τα τελευταία χρόνια. Τα ανοιχτά Μ.Μ.Ε. πρέπει να είναι ο κανόνας (και όχι η εξαίρεση) στις κινητοποιήσεις μας και το όπλο μας για να διεκδικούμε τα εκάστοτε αιτήματά μας.

Νέα αρχή χρειάζεται και στις διαδικασίες μας. Οι αποφάσεις, στα σοβαρά θέματα, πρέπει να συζητούνται από Συνελεύσεις στους χώρους εργασίας κι όχι να λαμβάνονται από αποκομένες γραφειοκρατικές ηγεσίες –πλειοψηφικά συνταξιούχων- συνδικαλιστών. Στα μείζονα πρέπει να διεξάγεται ψηφοφορία με κάλπη επί των διαφορετικών προτάσεων. Στο μέλλον να εισαχθούν επιπρόσθετα και ηλεκτρονικές μορφές συνδικαλιστικής δημοκρατίας.

Νέα αρχή στο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό σημαίνει πρωτίστως αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις. Στο ασφαλιστικό η ΠΟΕΣΥ με την απεργία ζητούσε, κατ’ ουσίαν, να μην αλλάξει τίποτα σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα, όταν αλλάζουν όλα για όλους. Άφησε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι  αυτό γίνεται ώστε να μην πληρώνουμε εισφορές κάτι που δεν ισχύει  αφού εμείς καταβάλλουμε τις δικές μας ενώ το αγγελιόσημο υποκαθιστούσε τις εργοδοτικές εισφορές και την κρατική συμμετοχή.

Η κυβερνητική πρόταση αποτελεί, βέβαια, ένα επικίνδυνο αλαλούμ. Παραμένει ασαφές αν καταργεί το αγγελιόσημο ή αν το καθιστά πόρο των νέων ενιαίων Ταμείων. Ακόμα χειρότερα αφαιρεί το αγγελιόσημο εδώ και τώρα ενώ προβλέπει τη μελλοντική ένταξή μας στα νέα Ταμεία, δηλαδή, μας αφήνει, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και περίθαλψη για ένα σημαντικό διάστημα. Αυτά τα επικίνδυνα στοιχεία δεν αναδεικνύονται όταν ΠΟΕΣΥ & ΕΣΗΕΑ διεκδικούν αποκλειστικά την εξαίρεση από τους γενικούς κανόνες.

Για εμας η εναλλακτική πρόταση πρέπει είναι ένα απλό, διαφανές και υγιές σύστημα και η διασφάλιση μια ομαλής και ήπιας μετάβαση σ’ αυτό. Αν τελικά  το αγγελιόσημο καταργηθεί, όπως και φαίνεται, πρέπει να είναι σαφές από τι θα αντικατασταθεί. Και εφόσον αυτό είναι –που πρέπει να είναι- η εργοδοτική εισφορά πρέπει  να απαιτηθεί η συναίνεση των εργοδοτών, οι οποίοι δεν μπορούν να παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους. Επίσης, ο  ΕΔΟΕΑΠ πρέπει  να διατηρηθεί, τουλάχιστον, ως  αυτόνομο ταμείο Υγείας, με μεταφορά σε αυτόν ενός σημαντικού μέρους των υπαρχόντων αποθεματικών όλων των Ταμείων μας, καθώς και του μέγιστου μέρος του αποθεματικού της ΕΣΗΕΑ.

Αυτά είναι τα μαθήματα απ’ όσα συνέβησαν τελευταία.

Ζούμε μια εποχή καταιγιστικών αλλαγών, ένα τέλος εποχής. Είναι καθήκον  μας να αγωνιστούμε για την προάσπιση των εργασιακών συμφερόντων μας αλλά και για τη διασφάλιση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του Τύπου.

Όμως για να το κάνουμε χρειάζεται μια νέα αρχή. Σε όλα.

Ξεκινώντας από το σπίτι μας. Συνέχεια →

Ανοικτά ΜΜΕ, ναι αλλά ποια ΜΜΕ;

Επιλεγμένα / salonistiotou

PicsArt_06-02-12.05.58

Του Τάκη Σπηλιόπουλου

Ο δημόσιος διάλογος για τα ΜΜΕ, έχει λάθος σημείο εκκίνησης. Ανοικτά ΜΜΕ, ναι αλλά ποια ΜΜΕ; Τι υπάρχει σήμερα και τι θα έχει απομείνει στα αμέσως επόμενα χρόνια; Έχει δει κανείς τα δελτία κυκλοφορίας; Παρακολουθεί πως εξελίσσονται διαχρονικά;   Συνέχεια →

‘Εγραψαν για τα Ανοιχτά ΜΜΕ – Τα επόμενα βήματα

Επιλεγμένα / Maria Kozakou

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Μεγάλη δημοσιότητα με αναφορές, σχόλια και αναδημοσιεύσεις έλαβε η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας Ανοιχτά ΜΜΕ, με τα επόμενα βήματα της προσπάθειας, την «προσωρινή επιτροπή» καθώς και τις νέες προτάσεις. Συνέχεια →

Επιλεγμένα

Ανοιχτά ΜΜΕ / νέα αρχή… τα επόμενα βήματα  

Επιλεγμένα / Maria Kozakou

450+… δημοσιογράφοι, «προσωρινή επιτροπή», νέες προτάσεις

Όλα δείχνουν πως η κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. κορυφώνεται ενώ οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των δημοσιογραφικών ενώσεων συνεχίζουν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών.
Ως εκ τούτου, η πρωτοβουλία η οποία αναλήφθηκε από δημοσιογράφους -μέλη και μη των ενώσεων- που υποστηρίζουν μια νέα αρχή για το δημοσιογραφικό συνδικαλισμό με ανοιχτά ΜΜΕ, νέες μορφές κινητοποίησης, δημοκρατικές διαδικασίες και αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις, είναι ανάγκη να συνεχισθεί.Οι υπογραφές στο κείμενο ξεπέρασαν, πλέον, τις 450. Από τούδε και στο εξής η συνυπογραφή του στη σελίδα μας στο Facebook έχει το νόημα της συμμετοχής στη συνέχεια της πρωτοβουλίας μας.
Τη διαχείριση αυτής της συνέχειας θα έχει από σήμερα μια «Προσωρινή Επιτροπή» σε διαρκή –διαδικτυακή- επικοινωνία με όσους και όσες έχουν, ήδη, υπογράψει το κείμενο.
Το επόμενο διάστημα η προσωρινή επιτροπή της πρωτοβουλίας «Ανοιχτά ΜΜΕ -νέα αρχή» θα συζητήσει και θα αποπειραθεί να παρουσιάσει μια εναλλακτική πρόταση για τον ΕΔΟΕΑΠ, με δεδομένο πως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, παρά τις ασφυκτικές χρονικές προθεσμίες, αρνούνται πεισματικά και αδιέξοδα το διάλογο.Επίσης, θα ανοίξει το διάλογο για την αναγέννηση και ουσιαστική επανίδρυση του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού, προσπαθώντας να καταλήξει σε προτάσεις για νέα δομή, νέα Καταστατικά, νέους Κώδικες Δεοντολογίας κ.ο.κ. Προτάσεις οι οποίες θα εντάσσουν, πλέον, στον ενιαίο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό όσους σήμερα αποκλείονται απ’ αυτόν λόγω της αρχαϊκής σύζευξης Ταμείου-συνδικάτου, η οποία σύντομα θα ανήκει στο παρελθόν.
Τέλος, η επιτροπή θα συζητήσει για τα μονιμότερα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία της πρωτοβουλίας «Ανοιχτά ΜΜΕ -νέα αρχή» και οι όποιες προτάσεις της θα συζητηθούν σε σύσκεψη το φθινόπωρο όσων έχουν υπογράψει το κείμενο.

Συνέχεια →

ΕΣΗΕΑ: Συνώνυμη του εξευτελισμού

Επιλεγμένα / salonistiotou

hqdefault

Του Ηλία Κανέλλη

H Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών τείνει να γίνει συνώνυμη του εξευτελισμού του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού – που χρόνια τώρα δοξάζει τη μετριότητα, τα κλισέ, την αδαημοσύνη, την κατάργηση της τάξης του λόγου.

Συνέχεια →

Με αφορμή το Mega Channel

Επιλεγμένα / salonistiotou

recycling-old-tv

Του Δημήτρη Χατζηδημητρίου

Όσο αποτρόπαιο, στην βαρβαρότητά του, ήταν αυτό που το κύμα κακότητας και μίσους που ξεβράσθηκε στο διαδίκτυο, για την περιπέτεια του Mega Channel, άλλο τόσο βάναυσος, αισθητικά, ήταν ο διαχωρισμός μεταξύ των απλών εργαζομένων, για την κακή τύχη των οποίων επιβάλλεται η επίδειξη συμπόνοιας, και των προβεβλημένων στελεχών του, που είναι άξιοι της τύχής τους, και δεν τους αξίζει ούτε ένα ψίγμα συμπάθειας. Συνέχεια →

Αθλιότητες σε μιά αρρωστημένη κοινωνία

Επιλεγμένα / salonistiotou

Του Μιχάλη Κυριακίδη

tv-675805_960_720

Μία από τις επιπτώσεις της κρίσης –πολιτικής και οικονομικής– η χειρότερη, είναι ότι σπάει ο κοινωνικός ιστός, τίθενται σε αμφισβήτηση όλα τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τα κεκτημένα του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως είναι η ελευθερία της έκφρασης και αυτοδιάθεσης, η φιλελεύθερη σκέψη, το δημοκρατικό δικαίωμα της αμφισβήτησης, αλλά και της ανοχής της διαφορετικής άποψης, της διαφορετικότητας…

Συνέχεια →

Να αντιδράσουμε σε μια απεργία τυφλή, συντεχνιακή και καθεστωτική

Επιλεγμένα / salonistiotou

 του Θανάση Γεωργακόπουλου       

murrow

Η απεργία της ΠΟΕΣΥ, η οποία συνεχίζεται και τείνει να εξελιχθεί σε διαρκείας, θα διδάσκεται στο μέλλον στις Σχολές Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών ως ένα από τα πιο κραυγαλέα ιστορικά παραδείγματα συνάμα αδιέξοδης, συντεχνιακής και καθεστωτικής κινητοποίησης. Συνέχεια →

Επιλεγμένα

Σχόλιο του Γιώργου Παππά σε γερμανική εφημερίδα

Επιλεγμένα / Maria Kozakou

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Βερολίνου “Berliner Morgenpost” στις 02.05. με τη μετάφραση του μεγαλύτερου μέρους. «Βερολίνο – Αθήνα» «Φίμωτρο για δημοσιογράφους». Συνέχεια →

Σοβιετοποίηση

Επιλεγμένα / salonistiotou

του Αντώνη Πανούτσου

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Τη δεκαετία του ’50 το ΚΚΕ άρχισε την πολιτική της άλωσης. Από φυσιολατρικούς συλλόγους μέχρι επαγγελματικά σωματεία, ό,τι συγκέντρωνε κόσμο «αλωνόταν» από τα μέλη του ΚΚΕ που ψήφιζαν en bloc διοικήσεις που υποστήριζαν τις θέσεις του κόμματος.  Συνέχεια →

Επιλεγμένα

H συκοφαντία δεν έχει χρώμα…και 7+1 ερωτήματα

Επιλεγμένα / salonistiotou / Σχολιάστε

του Άρη Ραβανού

Θα ξεκινήσω με μια επισήμανση προσωπική, καθώς θεωρώ ιδιαίτερα προσβλητικά όσα εκπέμπονται από διάφορες πλευρές για την προσπάθεια υπό τον τίτλο «Μια νέα αρχή με ανοικτά ΜΜΕ». Πολλά απ’ όσα γράφονται κάλλιστα μπορούν να χαρακτηριστούν και συκοφαντικά. Συνέχεια →

Απεργία που φιμώνει τη δημοσιογραφία

Επιλεγμένα / salonistiotou

Screen Shot 2016-05-20 at 5.35.59 PM

Του Ηλία Κανέλλη

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) προκηρύσσει δημοσιογραφικές απεργίες, τις οποίες υιοθετεί και η ΕΣΗΕΑ. Υποτίθεται ότι γίνονται προκειμένου να υπερασπιστούν οι δημοσιογράφοι τα ταμεία τους και τη χρηματοδότησή τους – δηλαδή το αγγελιόσημο. Συνέχεια →

ΕΣΗΕΑ: Υπόδειγμα οπορτουνισμού;

Επιλεγμένα / salonistiotou

Της Σίσσυς Αλωνιστιώτου

Periodismo

Τα παρακάτω, ίσως, να μην αφορούσαν κανέναν αναγνώστη της παρούσας στήλης εάν στις 3 Μαΐου δεν ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας, με τις διακηρύξεις του ΟΗΕ, της UNESCO και διεθνών δημοσιογραφικών οργανώσεων να επισημαίνουν σωστά την τεράστια σημασία της δημοσιογραφίας για την ελευθερία των λαών όλου του κόσμου, αλλά και του ρόλου των δημοσιογράφων στην προάσπιση της δημοκρατίας. Συνέχεια →

Μια απεργία σαν τη Διαπραγμάτευση

Επιλεγμένα / salonistiotou

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Journalism-Is-Printing-Inspirational-Life-Quotes

Πρέπει να ήταν η πιο ανόητη απεργία του κόσμου. Κάτι σαν τη Διαπραγμάτευση που έκανε ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης με τα πουκάμισα έξω (εξ ου και το δέλτα είναι κεφαλαίο). Συνέχεια →

Δεκάλογος απεργοσπάστη

Επιλεγμένα / salonistiotou

Της Ξένιας Κουναλάκη

journalism

Η ΕΣΗΕΑ απειλεί με διαγραφές όσους έσπασαν την απεργία των δημοσιογράφων τη Δευτέρα. Επειδή εργάστηκα αλλά ανυπόγραφα, θα ήθελα εδώ να το δηλώσω δημοσίως, ώστε αν διαγραφούν οι συνάδελφοί μου να μην τη γλιτώσω από την –τυχαία– ανωνυμία μου στο επίμαχο φύλλο, το οποίο υπενθυμίζεται ότι κυκλοφόρησε μόνο ηλεκτρονικά. Συνέχεια →

Το ψάρι της δημοσιογραφίας μας βρωμάει από το κεφάλι…

Επιλεγμένα / salonistiotou

Του Κώστα Στούπα 

20130502PHT07915_original

Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος δεν θέλει να δημοσιευτούν. Οτιδήποτε άλλο είναι δημόσιες σχέσεις (Τζωρτζ Όργουελ). Συνέχεια →

Εικόνα σου είμαι κοινωνία

Επιλεγμένα / salonistiotou

Του Μιχάλη Μητσού

journalistic_ethics

Δεν με εκπλήσσουν αυτά που έγιναν με την απεργία των δημοσιογράφων, που έληξε χθες τόσο περίεργα, τόσο άδοξα, τόσο αδιάφορα. Κομμάτι της κοινωνίας είμαστε, καθρέφτης της, σπλάγχνο από τα σπλάγχνα της που λένε, γιατί να έχουμε άλλα αντανακλαστικά, πώς να μην αναπτύσσουμε τα ίδια χαρακτηριστικά, με ποια λογική θα μπορούσαμε να γλιτώσουμε εμείς από τις ασθένειες του έθνους; Συνέχεια →

H ΕΣΗΕΑ μου η Σοσιαλίστρια

Επιλεγμένα / salonistiotou

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

press-1015988_640-e1457025177200

Οι πολίτες στερούνται την πληροφόρηση τη στιγμή που λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον τους, οι δημοσιογράφοι αδυνατούν να ενημερώσουν τον κόσμο ακόμα και για τις θέσεις του κλάδου, η Κυβέρνηση περνά την καταιγίδα αβρόχοις ποσίν.  Συνέχεια →

Ο Αντώνης Πανούτσος για την απεργία

Επιλεγμένα / salonistiotou

journalist-985075_960_720

Η δημοσιογραφική απεργία της προηγούμενης εβδομάδας έφτασε τον κλάδο όσο πιο κοντά στην διάσπαση. Συνέχεια →

Θύμωσε ο αγάς κι έκοψε τ’ αχαμνά του…

Επιλεγμένα / salonistiotou

news-644851_960_720

του Γιώργου Καρελιά 

Από χτες το απόγευμα ο Γιώργος Κατρούγκαλος πρέπει να τα έχει βάψει μαύρα, ολόμαυρα. Γιατί; Μα γατί κηρύχτηκε (άλλη μια) απεργία στα μέσα ενημέρωσης ακριβώς μέσα στη συζήτηση  που θα γίνει στη Βουλή για το Ασφαλιστικό (του). Συνέχεια →

Φιμωμένη Δημοκρατία

Επιλεγμένα / salonistiotou
newsstand2

Του Σήφη Πολυμίλη

Είναι δικαίωμα του καθενός να έχει οποιαδήποτε γνώμη θέλει για τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους. Συνέχεια →

Επιλεγμένα

Καταγγέλλω 30 έλληνες δημοσιογράφους

Επιλεγμένα / Maria Kozakou

Tου Ανδρέα Πετρουλάκη

Εν αναμονή της απόφασης του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ για τους δημοσιογράφους που κατηγορούνται για μεροληπτική συμπεριφορά τις παραμονές του Δημοψηφίσματος έχω να κάνω κι εγώ μια καταγγελία. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ελλήνων δημοσιογράφων, οι βασικότεροι είναι περίπου 30, του έντυπου, ηλεκτρονικού και διαδικτυακού Τύπου, που πρέπει να απασχολήσει το Πειθαρχικό της Eνωσης γιατί τα τελευταία χρόνια υπέπεσαν σε σωρεία σοβαρών παραπτωμάτων. Συνέχεια →

Οξύτατη επίθεση Φίλη κατά Παππά για την ΕΡΤ

/ Maria Kozakou / Σχολιάστε

Screen Shot 2017-09-28 at 7.49.11 PM

Δριμύτατη επίθεση κατά του ανθρώπου που φέρει την απόλυτη κυβερνητική ευθύνη για την ΕΡΤ,  τον υπουργό Νίκο Παππά, εξαπέλυσε ο  πρώην υπουργός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης.  Αναφερόμενος στο πρόσωπο του υπευθύνου της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης, τον κατηγόρησε ότι δημιουργεί λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι αριστερό και τι δημοκρατικό. Τόνισε μάλιστα ότι αυτή η τακτική είναι αδιάκοπη, άρα, πρόκειται για κυβερνητική επιλογή. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την ΕΡΤ, την ευθύνη λειτουργίας της οποίας έχει ο Νίκος Παππάς, ο κ. Φίλης έκανε λόγο για παραδιοίκηση, για συντεχνιακό καθεστώς με ιδιοτελή συμφέροντα. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο πάλαι ποτέ δημοσιογράφος και γνώστης του τοπίου, Νίκος Φίλης αναφέρεται στο συνδικαλιστικό όργανο της ΠΟΣΠΕΡΤ, το οποίο συνδιοικεί πλέον την ΕΡΤ με τις ευλογίες Παππά, μετά τη μεταστροφή του αρμοδίου υπουργού στα μέσα του 2017, που σηματοδοτήθηκε από την αποχώρηση Ταγματάρχη. Εκτοτε οι τύχες της ΕΡΤ αφέθηκαν στο συνδικαλιστικό όργανο, το οποίο διορίζει κατά βούληση πρόσωπα της αρεσκείας του, στις ων ουκ έστιν αριθμός θέσεις διευθυντών, προϊστάμενων και υποδιευθυντών που δημιουργήθηκαν, με βάση το νέο Οργανόγραμμα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, έργο του Διευθύνοντος Συμβούλου Βασίλη Κωστόπουλου, με την αγαστή συνεργασία της ΠΟΣΠΕΡΤ. Σημειωτέον  ότι σε χθεσινή ανακοίνωσή της η ΠΟΣΠΕΡΤ, στην οποία απειλεί με απεργίες και κινητοποιήσεις, επιτίθεται εναντίον του Ευκλείδη Τσακαλώτου, προσθέτοντας ένα ακόμα μικρό επεισόδιο στην εμφανή πλέον κόντρα του με το Νίκο Παππά, που σοβεί εδώ και καιρό και βρίσκει πεδίο έκφρασης τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Οι δηλώσεις Φίλη ρίχνουν φως στην κατάσταση που επικρατεί στην ΕΡΤ.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο newpost.gr, o πρώην Υπουργός τοποθετήθηκε για όλα τα θέματα της επικαιρότητας.  Εμφανίστηκε όμως εξαιρετικά οξύς όταν του υποβλήθηκε η εξής ερώτηση: -Είναι συνηθισμένη όμως η κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ περί πρωτοκαθεδρίας της επικοινωνίας έναντι της ουσίας της πολιτικής. Εσείς τι λέτε για αυτό;

– Λέω ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να λέμε την αλήθεια. Να μην υπάρχει διάσταση ανάμεσα στις διακηρύξεις και την κυβερνητική πρακτική.

-Δηλαδή υπάρχει κάποιος στην κυβέρνηση που δεν λέει την αλήθεια;

-Δεν έχω ορό αληθείας για να σας απαντήσω. Αλλά ορισμένες κυβερνητικές επιλογές, κατά τη γνώμη μου, δημιουργούν ζητήματα. Όταν ένας υπουργός λειτουργεί για χρόνια στον τομέα ευθύνης του, δημιουργώντας λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι αριστερό και τι είναι δημοκρατικό, δεν είναι προσωπική επιλογή, είναι κυβερνητική επιλογή. Δεν θέλω να μασάω τα λόγια μου. Η εικόνα της ΕΡΤ θυμίζει όλο και πιο πολύ την ΕΡΤ πριν το «μαύρο». Η ΕΡΤ δεν λειτουργεί όπως είναι αναγκαίο για μια δημόσια τηλεόραση. Η ΕΡΤ είναι ένα κανάλι που έχει παραδιοίκηση. Κυβερνάται από το παλιό συντεχνιακό καθεστώς, ένα καθεστώς ιδιοτελών συμφερόντων. Πολιτικά αυτό που παράγεται, δεν είναι ποιοτικό προϊόν. Ούτε προσφέρει απροκατάληπτη και σε βάθος ενημέρωση. Το ότι τα ιδιωτικά κανάλια είναι χειρότερα κατά κανόνα, δεν δίνει άλλοθι στην ΕΡΤ για να τα συναγωνίζεται στην έλλειψη ποιότητας. Αναγνωρίζω ότι ήταν δύσκολο να αλλάξει το τοπίο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Θα μπορούσαν να γίνουν πράγματα, αλλά ήταν δύσκολο. Στον τομέα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης η ευθύνη της κυβέρνησης είναι αποκλειστική.

-Υπάρχει θέμα όμως και με την ιδιωτική τηλεόραση, Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε εμπάργκο στην ΣΚΑΪ για ένα ρεπορτάζ του Τάκη Χατζή που επαληθεύτηκε πλήρως στην πορεία. Στη συνέχεια, η ΝΔ αποφάσισε εμπάργκο στην ΕΡΤ. Με τα κομματικά εμπάργκο δεν περιορίζεται το δικαίωμα των πολιτών στην πλουραλιστική ενημέρωση;

-Κοιτάξτε, είμαι και δημοσιογράφος και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω με τα εμπάργκο…

Πηγή Αρθρου Διαβάστε όλη τη συνέντευξη

Η σημερινή συνέντευξη Φίλη όπου τοποθετείται για την ΕΡΤ είναι το δεύτερο “χτύπημα” εναντίον Παππά εντός δέκα μόλις ημερών

ΜΕΤΕΡΙΖΙΑ ΚΑΙ ΝΤΑΡΑΒΕΡΙΑ

/ anoixtammeteam / Σχολιάστε
Του Ηλία Καννέλη
Οση υποχρέωση έχει στους ΑΝΕΛ ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για την παράταση της κυνικής και χωρίς αρχές εξουσίας του άλλη τόση υποχρέωση έχει και σε διάφορα αριστερίστικα ή δήθεν αναρχικά γκρουπούσκουλα. Ο μεν καιροσκόπος συνεταίρος του τού προσφέρει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι δε αριστεριστές και λοιπές δυνάμεις προετοιμάζονται στα «μετερίζια του αγώνα» αν χρειαστεί να αναβιώσει το δόγμα «ή εμείς ή αυτοί». Ο Ρουβίκωνας π.χ., που ασκείται στην επαναστατική γυμναστική για τη λειτουργία σωστών αντανακλαστικών, έως σήμερα δρα ανενόχλητος. Χθες, μάλιστα, μέλη της οργάνωσης έκαναν επαναστατική έφοδο στο υπουργείο Δικαιοσύνης και έφυγαν ανενόχλητα. Δικαίως, διότι πιθανόν να βιάζονταν, ίσως είχαν να κάνουν εκπομπή στην ΕΡΤ-open, με την οποία και συνεργάζονται καιρό τώρα. Και ασφαλώς το κράτος τούς διευκολύνει, αφού η ΕΡΤ-open, άρα και οι εκπομπάρχες της, εν προκειμένω και οι συνάδελφοι του Ρουβίκωνα, είναι κατά κάποιον τρόπο ημικρατικό παράρτημα της δημόσιας τηλεόρασης. Ως γνωστόν, το αντιστασιακό ραδιόφωνο που διοικούσε η ΠΟΣΠΕΡΤ μετά το «μαύρο» του Σαμαρά στην ΕΡΤ εξέπεμψε από δημόσια συχνότητα (106,7). Επίσης, είναι δύσκολο να αγοράστηκε με ρεφενέ ο μηχανικός εξοπλισμός ή να πληρώνονται το ενοίκιο του κτιρίου και το κόστος λειτουργίας του σταθμού. Πάντως, στην ΕΡΤ συζητιέται ότι το κράτος (ή ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός) είναι πλήρης χορηγός του ραδιοφώνου που, ασφαλώς, λειτουργεί χωρίς άδεια. Με άλλα λόγια, ακόμα και σήμερα, που η ΕΡΤ λειτουργεί και γιγαντώνεται, το ραδιόφωνο που στήθηκε για να διεκδικήσει το άνοιγμα της ΕΡΤ συνεχίζει να λειτουργεί, εν μέρει ή εν όλω, με κονδύλια του κράτους – σαν εξωθεσμικό παράρτημα της κρατικής ραδιοφωνίας. Οι Ρουβίκωνες, δηλαδή, που κάνουν εκπομπή στην ΕΡΤ-open είναι, με έναν τρόπο, κρατικοί υπάλληλοι. Γι’ αυτό, άλλωστε, η διοίκηση της ΕΡΤ δεν έχει αντίρρηση. Υπενθυμίζω μάλιστα ότι ο προσφάτως διορισθείς διευθύνων σύμβουλος Βασίλης Κωστόπουλος την πρώτη μέρα που έφτασε στην κρατική ραδιοτηλεόραση επισκέφθηκε τα γραφεία της ΕΡΤ-open. Εγραψε κιόλας στο βιβλίο επισκεπτών, διατυπώνοντας την ευχή η EΡΤ-open «να είναι πάντα ανοικτή, έτσι που να κρατά και την ΕΡΤ ΑΕ ανοικτή». Οπότε, μην ανησυχείτε. Ο Ρουβίκωνας είναι ένα μικρό γρανάζι σε μια ακόμα σχέση συναλλαγής της κυβέρνησης, αυτή τη φορά με ένα συγγενές του συνδικαλιστικό /ιδεολογικό άβατο, ο λογαριασμός του οποίου έρχεται στους φορολογουμένους. Συνηθισμένα νταραβέρια.