Επιλεγμένα
“Ανοιχτά ΜΜΕ-νέα αρχή: Επιστολή προς το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ για την ανάρτηση του Γ. Φιλιππάκη
Στη διαδικτυακή εποχή μας οι αναρτήσεις στα social media, ιδιαίτερα ανθρώπων που κατέχουν δημόσιες θέσεις, όπως είναι και οι συνδικαλιστικές θέσεις και αξιώματα, επέχουν θέση αρθρογραφίας.
Τούτου δοθέντος η προχθεσινή ανάρτηση του μέλους του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και Ειδικού Γραμματέα Γ. Φιλιππάκη στο Facebook, με την οποία επέχαιρε για την τρομοκρατική επίθεση κατά του Λ. Παπαδήμου και, παράλληλα, καλούσε σε βίαιες και εγκληματικές ενέργειες και εναντίον άλλων δημόσιων προσώπων, προξένησε κατάπληξη και οργή.
Καλούμε το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ να καταδικάσει δημόσια τον Γ. Φιλιππάκη και, παρότι είμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, να τον καθαιρέσει πάραυτα από τη θέση του Ειδικού Γραμματέα.
Η εξέταση της περαιτέρω θέσης του στην Ένωση, ας αφεθεί στην επόμενη διοίκηση.
Για την Προσωρινή Επιτροπή
Σίσσυ Αλωνιστιώτου, Νίκος Αμανίτης, Θανάσης Γεωργακόπουλος, Μαρία Γεωργίου Ηλίας Κανέλλης, Μαρία Κοζάκου, Νόνη Καραγιάννη, Γιώτα Κοντογεωργοπούλου, Ξένια Κουναλάκη Μιχάλης Κυριακίδης, Πάσχος Μανδραβέλης, Αντώνης Πανούτσος, Πάνος Παπαδόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Σήφης Πολυμίλης, Πέτρος Παπασαραντόπουλος, Τάκης Σπηλιόπουλος, Κώστας Τσαούσης, Κική Τσιλιγγερίδου, Δημήτρης Χατζηδημητρίου.
Η ανάρτηση του Γ. Φ Χθες στις 3:18 μ.μ. ·
«Από τις 6 χτές το απόγευμα που ο Λουκάς Παπαδήμος τραυματίσθηκε από την αυτοσχέδια βόμβα μέσα στο αυτοκίνητό του έσπαγα το κεφάλι μου από που ερχόταν και που πήγαινε ο υπαλληλάκος αυτός της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας . Την απάντηση την έδωσε ποιός νομίζετε? Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς. Με ποιό τρόπο ? Ο Σαμαράς τηλεφώνησε στο άλλο ξεπουλημένο τομάρι τον Γιάννη Στουρνάρα γιατί κάτι προφανώς υποψιαζόταν . Και βέβαια ο Στουρνάρας του είπε την είδηση . Νωρίτερα Στουρνάρας και Παπαδήμος είχαν μυστική συνάντηση άγνωστο πού και φυσικά κανείς δεν γνωρίζει τί συζήτησαν αλλά και πού συναντήθηκαν . Και οι δύο ξεπουλημένοι υπάλληλοι των Τραπεζών ντόπιων και ξένων είναι τόσο ανακατεμένοι στο ξεπούλημα της χώρας αλλά και του εθνικού πλούτου και κυρίως ευθύνονται για το κατάντημα και την εξαθλίωση του Ελληνικού Λαού . Ο Παπαδήμος σήμερα είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών ενός θεσμού που βρωμάει από απόσταση ενώ ο Στουρνάρας παίζει το ρόλο του Κεντρικού Τραπεζίτη για λογαριασμό Σόιμπλε και λοιπόν καθαρμάτων στην Ευρώπη . Για να είμαι ξεκάθαρος δεν θα με ενοχλούσε καθόλου άν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα» .
Επιλεγμένα
Ανοιχτό MEGA τώρα, όχι στο μαύρο!
Η στρατηγική της κυβέρνησης για τον έλεγχο στον χώρο των media υπέστη δεινή ήττα με την κήρυξη του «νόμου Παππά» ως αντισυνταγματικού από το Σ.τ.Ε. αλλά και με τη συγκεκριμένη συγκρότηση του Ε.Σ.Ρ.. Παρ’ όλα αυτά, όμως, έχει, έως αυτή την ώρα, ως θύμα της τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA και τους εργαζομένους του.
Ο αποκλεισμός του MEGA, που έχει σήμερα γενέθλια, από τον καταρεύσαντα, τελικά, διαγωνισμό υπήρξε διακαής κυβερνητική επιθυμία και απόλυτη προτεραιότητα. Για να επιτευχθεί ο στόχος χρησιμοποιήθηκαν οι… διαπλεκόμενες αναπροσαρμογές στρατηγικής ορισμένων επιχειρηματιών-μετόχων του σταθμού, στο όνομα πάντα της μάχης κατά της διαπλοκής! Στο παζλ της μεθόδευσης η χαριστική βολή δόθηκε από συγκεκριμένες τραπεζικές πρακτικές, όπως η δέσμευση των λογαριασμών για τη μισθοδοσία των εργαζομένων.
Όμως, παρά την εξοντωτική για τους εργαζόμενους τακτική ο σταθμός άντεξε χάρη στις τηλεοπτικές παραγωγές της 27ετούς διαδρομής του.
Και τώρα που μετά την ήττα του συνολικού κυβερνητικού σχεδίου το κοντέρ, όσον αφορά στη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, έχει μηδενίσει πρέπει να βρεθεί λύση για το μοναδικό θύμα αυτού του σχεδίου.
Οι μέτοχοι ενός σταθμού που αντέχει ακόμα δεν έχουν, πλέον το άλλοθι του διαγωνισμού-καζίνο ή του προκρούστειου αριθμού 4 για τις άδειες. Πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους είτε προχωρώντας στις κινήσεις που θα αναζωογονήσουν τον τηλεοπτικό σταθμό (π.χ. ανακεφαλαιοποιώντας τον) είτε δρομολογώντας τη διαδοχή τους από άλλους ενδιαφερόμενους.
Οι τράπεζες οφείλουν να απελευθερώσουν από τους δεσμευμένους λογαριασμούς τη μισθοδοσία των εργαζομένων. Διαφορετικά πρέπει να ελεγχθούν αρμοδίως, επειδή θα εξυπηρετούν εξωτραπεζικούς πολιτικούς σχεδιασμούς.
Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις αφήνοντας τους εμπλεκομένους και το νεότευκτο ΕΣΡ να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Τέλος, οι δημοσιογραφικές συνδικαλιστικές ενώσεις πρέπει να αναπροσανατολίσουν τους στόχους και τις μεθόδους τους από τα… τετριμμένα σε ενέργειες αναγέννησης του σταθμού και διασφάλισης των θέσων εργασίας.
Ανοιχτό MEGA τώρα, λοιπόν, όχι στο μαύρο.
Προσωρινή Επιτροπή 20/11/16
Επιλεγμένα
ΕΔΟΕΑΠ: Χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου ή κάποια λύση στην παράταση;
Δυστυχώς όλα όσα είχαμε προβλέψει γίνονται πράξη. Το αγγελιόσημο μετά από δύο παρατάσεις στον υποτιθέμενο διάλογο ετελεύτησε τον βίο του, όπως ήταν αναμενόμενο. Κι αν δεν βρεθεί λύση στην τελευταία παράταση, δηλαδή στη συνάντηση της Τρίτης, ο ΕΔΟΕΑΠ έχει μόνο λίγες μέρες ζωής ακόμα. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ, η οποία ουσιαστικά δεν συμμετείχε στο διάλογο και δεν κατέθεσε κάποια πρόταση, επιχειρεί να απεκδυθεί των ευθυνών της οδυρόμενη ενώ σε πρόσφατη σύσκεψη που είχε οργανωθεί από την ΠΟΕΣΥ διατρανώθηκε “κοινή αγωνιστική στάση για τη διατήρηση του Αγγελιοσήμου” (!)
Η πρωτοβουλία #ΑνοιχτάΜΜΕ γεννήθηκε την προηγούμενη άνοιξη με το κείμενο 456 δημοσιογράφων με τίτλο «μαθήματα από την απεργία / Τέλος εποχής… ώρα για νέα αρχή» (https://anoixtamme.com/2016/06/02/3…) ως απάντηση στις, τότε, άστοχες και αδιέξοδες απεργίες της ΠΟΕΣΥ για το ασφαλιστικό αλλά και στη γενικότερη κρίση στο χώρο των ΜΜΕ. Προειδοποιούσαμε για τα αδιέξοδα τόσο των κυβερνητικών σχεδιασμών όσο και της στάσης ΠΟΕΣΥ & ΕΣΗΕΑ, οι οποίες διεκδικούσαν αποκλειστικά την εξαίρεση από τους γενικούς κανόνες, προκαλώντας και την οργή των υπολοίπων πολιτών. Εμείς τονίζαμε μετ’ επιτάσεως πως η διέξοδος είναι “είναι ένα απλό, διαφανές και υγιές σύστημα και η διασφάλιση μια ομαλής και ήπιας μετάβαση σ’ αυτό”.
Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί υλοποιήθηκαν με την υπερψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και το μόνο που κερδήθηκε ήταν μια μικρή παράταση ως την 1η Αυγούστου για το αγγελιόσημο, έως ότου βρεθεί κάποια λύση για τον ΕΔΟΕΑΠ. Η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού και ιδιαίτερα η ΕΣΗΕΑ παρέμεινε άπραγη και καθηλωμένη σε μια αντίληψη επιστροφής στο… χαμένο Παράδεισο. Εμείς, ως #ΑνοιχτάΜΜΕ καταθέσαμε εναλλακτική πρόταση. Εις ώτα μη ακουόντων, όμως, κι έτσι επανήλθαμε με ανακοίνωσή μας λίγο πριν λήξει η προθεσμία. Σε αυτήν, εκτός των άλλων, ζητούσαμε παράταση της παράτασης, ώστε να βρεθεί μια λύση.
Η παράταση δόθηκε, έως τις 15 Σεπτεμβρίου, αλλλά παρήλθε κι αυτή χωρίς να έχει βρεθεί λύση. Ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός κοιμόταν, όπως και στο άλλο μεγάλο θέμα της εποχής, την άθλια διαδικασία αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών και το επικείμενο “μαύρο”, το οποίο παροξύνει την κρίση στο χώρο των ΜΜΕ. Το αποτέλεσμα ήταν οι προχθεσινές “επιθανάτιες” δηλώσεις Κατρούγκαλου.
Επανερχόμαστε, λοιπόν, σήμερα ενόψει της κρίσιμης συνάντησης της Τρίτης. Και στέλνουμε “επείγον μήνυμα” επαναλαμβάνοντας δύο κρίσιμα στοιχεία της πρότασής μας. Πρώτον: “… Ο νέος ΕΔΟΕΑΠ οφείλει να συμπεριλαμβάνει, σε προαιρετική για τους ίδιους βάση, τους δημοσιογράφους που σήμερα δεν υπάγονται σε αυτόν είτε επειδή δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ κ.ο.κ. είτε επειδή εργάζονται σε περιφερειακά Μ.Μ.Ε. είτε επειδή αμείβονται με Δ.Π.Υ. είτε επειδή εργάζονται στο Διαδίκτυο είτε … πρέπει, επίσης, να εξετασθεί (..) να συμπεριληφθούν στο νέο ΕΔΟΕΑΠ και οι λοιποί –πέραν των δημοσιογράφων- εργαζόμενοι στα διάφορα Μ.Μ.Ε. (τεχνικοί, διοικητικοί κ.ά.). Φυσικά, ο νέος ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να συνεχίσει να καλύπτει συνταξιούχους, ανέργους και αυτασφαλιζόμενους …”. Δεύτερον και όσον αφορά τον αναζητούμενο “πόρο” “… να θεσμοθετηθούν όσα αναφέρθηκαν για το φόρο επί των διαφημίσεων αλλά η εργοδοτική εισφορά να προκύπτει ως ένα ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης ο οποίος θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η αναλογιστική μελέτη αλλά, επίσης, μέτρα εξορθολογισμού και διαφάνειας στη διαφημιστική αγορά. Στην εκδοχή αυτή ναι μεν «επιβαρύνονται» οι εργοδότες (όπως συμβαίνει, βέβαια, με ολους του εργοδότες απλώς οι «δικοί μας» είχαν… καλομάθει) αλλά δεν θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια «αναδιανομή», ανάλογα με τα διαφημιστικά έσοδα, στο εσωτερικό των ιδιοκτητών …”. Φυσικά, παράλληλα με τα προηγούμενα, πρέπει να βρεθεί λύση για τη χρηματοδότηση του ΕΔΟΕΑΠ στο μεταβατικό διάστημα έως ότου ολοκληρωθεί η αναλογιστική μελέτη και συσταθεί ο “νέος ΕΔΟΕΑΠ”.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, έστω και στην τελευταία παράταση, οφείλει να κινηθεί αύριο η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού, αν θέλουν όσοι την αποτελούν να μην περάσουν στην ιστορία μόνο ως αποτυχημένοι αλλά και ως… (συν)νεκροθάφτες του ΕΔΟΕΑΠ.
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Επιλεγμένα
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΥΡΟ Διεκδικούμε ανοιχτά Μ.Μ.Ε.
Η διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών αποδείχθηκε εξόχως και πολλαπλά προβληματική και, ταυτόχρονα, παρόξυνε την κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. και στην αγορά εργασίας δημοσιογράφων και εργαζομένων στον οπτικοακουστικό χώρο. Για το δημοσιογραφικό επάγγελμα, συνυπολογίζοντας και το ασφαλιστικό, η κρίση αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις.
Η διαδικασία ήταν εξαρχής προβληματική. Το ΕΣΡ αποκλείστηκε αντισυνταγματικά απ’ αυτήν. Οι άδειες καθορίσθηκαν εντελώς αυθαίρετα σε τέσσερις, παραγνωρίζοντας πως κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ολιγοπώλιο που πλήτει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου. Μοναδικό κριτήριο για την απόκτησή τους θεσπίστηκε το “πορτοφόλι” ενώ αγνοήθηκε η παράμετρος της έως τώρα λειτουργίας σταθμών από ορισμένους εκ των υποψηφίων. Απόλυτα φυσιολογικά, λοιπόν, η διαδικασία υπηρξε προβληματική και όσον αφορά το αποτέλεσμά της. Ενώ ως κριτήριο είχε προβληθεί η βιωσιμότητα, το τίμημα –διαφορετικό, μάλιστα, για κάθε άδεια!- εκτοξεύθηκε στα ύψη χωρίς οικονομική και επιχειρηματική λογική, με αποτελέσματα που θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Επιπλέον, στο όνομα της “πάταξης της διαπλοκής”, η νέα διαπλοκή χτυπάει πλέον… κόκκινο.
Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο παρέμενε, κατ’ ουσίαν, αρρύθμιστο για πολλά χρόνια. Η διαδικασία, όμως, που επιλέχθηκε, αντί να λύσει, περιέπλεξε τα προβλήματα. Επιπροσθέτως, φαινομενικά και μόνο ολοκληρώθηκε, αφού εκκρεμούν οι έλεγχοι οικονομικών και πόθεν έσχες, δικαστικές ενέργειες και αποφάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και η αδειοδότηση θεματικών και περιφερειακών σταθμών, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος.
Εκείνο που τώρα επείγει για μας είναι η αντιμετώπιση του εφιάλτη του “μαύρου”. Γιατί το μαύρο είναι πάντα μαύρο για τη δημοκρατία, την πολυφωνία, τη δημιουργία και τους εργαζόμενους. Η διαδικασία, η οποία προηγουμένως, με διαπλεκόμενη συνευθύνη κυβέρνησης και επιχειρηματιών έφερε κοντά στον εφιάλτη το MEGA, απειλεί τώρα και όλους τους υπόλοιπους τηλεοπτικούς σταθμούς, πλην SKAI & ANTENNA. Όχι επειδή δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους αλλά αποκλειστικά εξαιτίας κυβερνητικών ενεργειών.
Απέναντι σ’ αυτόν τον κίνδυνο η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού αντέδρασε, όπως πάντα, με χρονοκαθυστέρηση και χωρίς σαφή στρατηγική. Αφού παρέμεινε άφωνη όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν παρενέβη –όπως όφειλε- στη διαδικασία και τα απαράδεκτα κριτήριά της, η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε μια αρκετά καλή ανακοίνωση, την παραμονή, όμως, του διαγωνισμού !
Και επειδή η «ηγεσία»… σερνόταν, τώρα… τρέχουμε.
Έστω και αργά, έστω και τώρα για να υπάρξει αποτέλεσμα και να έχουμε “ανοιχτά Μ.Μ.Ε.” είναι ανάγκη:
1) Η κριτική μας να αγκαλιάσει το σύνολο του προβλήματος. Να δείξουμε πως η διαφωνία μας δεν έχει να κάνει μόνο με τα «δημοσιογραφικά συμφέροντα» αλλά ευρύτερα με την υπεράσπιση της πολυφωνίας.
2) Να δείξουμε πως η αναίτια και αιφνίδια διόγκωση της ανεργίας στο δημοσιογραφικό χώρο εξαιτίας του «μαύρου» δεν θα αφορά μόνο τους εργαζόμενους των συγκεκριμένων σταθμών, αλλά θα καταβαραθρώσει τις, ήδη δοκιμαζόμενες, εργασιακές συνθήκες στο χώρο, θα δημιουργήσει κλίμα γενικευμένης φοβίας και θα πλήξει περαιτέρω τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία.
3) Η αντίθεση στο «μαύρο» δεν πρέπει να μείνει σε γενικά και αόριστα επίπεδα αλλά να έχει και συγκεκριμένο «δια ταύτα». Η κυβερνητική εκπρόσωπος, παρότι εκπροσωπεί ένα κόμμα που «έκανε καριέρα» καταγγέλοντας το «μαύρο στην ΕΡΤ» έθεσε, με «αριστερό βλέμμα» αλλά και σαρδόνιο χαμόγελο… «καπιταλιστικής αναλγησίας», περιθώριο 90 ημερών, έως ότου πέσει μαύρο στους μη αδειοδοτηθέντες σταθμούς. Το κυβερνητικό τελεσίγραφο είναι, λόγια του αέρα για… ιθαγενείς. Δεν πατάει πουθενά. Ούτε στην ίδια την προκήρυξη ούτε στο ισχύον νομικό πλαίσιο. Επιπλέον, ο νόμος έχει αμφισβητηθεί. Οι «θιγόμενοι» έχουν προβεί σε δικαστικές κινήσεις. Αναμένονται αποφάσεις σε εθνικό και ακολούθως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει πριν τελεσιδικήσουν όλες οι δικαστικές ενέργειες. Επιπροσθέτως, ο νόμος ορίζει πως η διαδικασία αδειοδότησης περατώνεται όταν δοθούν οι άδειες θεματικών και περιφερειακών σταθμών. Διεκδικούμε, λοιπόν, «ανοιχτά (όλα τα) Μ.Μ.Ε.» έως ότου ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες, συγκροτηθεί το ΕΣΡ και ξεκαθαρίσει οριστικά το συνολικό ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό.
4) Όλα αυτά, βέβαια, πάντα με την επιφύλαξη, για την όλη διαδικασία, η οποία πρέπει, εν ευθέτω χρόνω, να ανασχεδιασθεί και να επαναληφθεί σε κλίμα γενικευμένης συναίνεσης, επιλυομένων και των προβλημάτων που θα ανακύψουν.
5) Στη βάση όλων των προηγουμένων μπορεί και πρέπει να υπάρξουν κινητοποιήσεις. Στοχευμένες, πρωτότυπες και διαφορετικές, όμως, ώστε να έχουν αποτέλεσμα και όχι παραδοσιακές, τυπικές και τετριμμένες που δεν αρμόζουν στην κρισιμότητα των στιγμών. Η «πολιτική ΔΕΘ» είναι μπροστά μας και είναι μια πρώτη καλή ευκαιρία.
Εν κατακλείδι, βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. εδώ και δεκαετίες. Συνυπολογίζοντας και το ασφαλιστικό –στο οποίο έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. εις μάτην προς το παρόν- η κρίση όσον αφορά το δημοσιογραφικό επάγγελμα αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις. Ευχόμαστε αυτό να οδηγήσει σε ριζική στροφή και τον δημοσιογραφικό συνδικαλισμό. Αλλιώς δεν θα κάνουν… έγκλημα αλλά ένα πελώριο, ιστορικό και τελευταίο λάθος.
Ανοιχτά Μ.Μ.Ε. – νέα αρχή / Προσωρινή Επιτροπή
Επιλεγμένα
10 + 1 σκέψεις για τον ΕΔΟΕΑΠ
Από την Επιτροπή εργασίας για το ασφαλιστικό, των Ανοιχτών ΜΜΕ
10 + 1 ΣΚΕΨΕΙΣ για τον ΕΔΟΕΑΠ
- Οι ευθύνες της συνδικαλιστικής ηγεσίας του «κλάδου» -και ιδιαίτερα της ΕΣΗΕΑ- είναι μεγάλες και ιστορικές. Έχει χαθεί, ήδη, ενάμισης μήνας από την προθεσμία που πήραμε κατά την ψήφιση του νόμου για το ασφαλιστικό, χωρίς να υπάρξει διάλογος, εξαιτίας της εμμονής στο αδιέξοδο «όλα ή τίποτα» και στο στρουθοκαμηλισμό σχετικά με την κατάργηση του αγγελιοσήμου.
- Το αίτημα για επιστροφή του αγγελιοσήμου και για ανασύσταση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ είναι απλή και κυνική δημαγωγία. Η μικρή στροφή που υπήρξε σε επίπεδο ΕΣΗΕΑ την προηγούμενη βδομάδα, με αποδοχή –για πρώτη φορά- του «τριμερούς» διαλόγου (εργαζόμενοι-εργοδότες-κυβέρνηση), πρέπει να σταθεροποιηθεί, να αξιοποιηθεί και να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ, τουλάχιστον, ως αυτόνομου Ταμείου Υγείας.
- Το αίτημα αυτό δεν πρέπει, βέβαια, να προβληθεί στο πλαίσιο μιας αντίληψης για τους δημοσιογράφους και, εν γένει, τους απασχολούμενους στα ΜΜΕ ως «περιούσιων εργαζομένων» που διεκδικούν προνόμια. Αντίθετα, πρέπει να διεκδικηθεί ως μια ορθολογική λύση, στο βαθμό που ο ΕΔΟΕΑΠ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, διαθέτει πλούσια κτιριακή υποδομή, σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό, καθώς και έμπειρο ιατρικό και διοικητικό προσωπικό. Η απαξίωση όλων αυτών δεν επιβαρύνει μόνο τους δημοσιογράφους αλλά και το δημόσιο συμφέρον, αφού θα «χαθεί» συλλογική περιουσία. Προϋπόθεση, βέβαια για τη διεκδίκηση σ’ αυτή τη βάση είναι ο ΕΔΟΕΑΠ να μην «επιβαρύνει» το κοινωνικό σύνολο.
- Η πρότασή μας, όμως, πρέπει να αφορά έναν «νέο ΕΔΟΕΑΠ». Η αρχαϊκή, αιμομικτική σχέση συνδικαλισμού και ασφάλισης πρέπει να διαρραγεί. Ο νέος ΕΔΟΕΑΠ οφείλει, κατ’ αρχάς, να συμπεριλαμβάνει, σε προαιρετική για τους ίδιους βάση, τους δημοσιογράφους που σήμερα δεν υπάγονται σε αυτόν είτε επειδή δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ κ.ο.κ. είτε επειδή εργάζονται σε περιφερειακά Μ.Μ.Ε. είτε επειδή αμείβονται με Δ.Π.Υ. είτε επειδή εργάζονται στο Διαδίκτυο είτε …. Σοβαρά πρέπει, επίσης, να εξετασθεί η –φερόμενη ως- πρόταση των ιδιοκτητών να συμπεριληφθούν στο νέο ΕΔΟΕΑΠ και οι λοιποί –πέραν των δημοσιογράφων- εργαζόμενοι στα διάφορα Μ.Μ.Ε. (τεχνικοί, διοικητικοί κ.ά.). Φυσικά, ο νέος ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να συνεχίσει να καλύπτει συνταξιούχους, ανέργους και αυτασφαλιζόμενους.
- Προϋπόθεση για όλα τα προηγούμενα είναι να γίνει έγκυρη αναλογιστική μελέτη, η οποία θα δείξει τους πόρους που θα χρειαστούν και αν υπάρχουν δυνατότητες, ο «νέος ΕΔΟΕΑΠ» να καλύπτει και άλλους τομείς, πέραν της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Εξαιτίας της καθυστέρησης που υπήρξε στο διάλογο πρέπει να διεκδικηθεί δίμηνη παράταση της προθεσμίας, ώστε να υπάρξει εύλογο διάστημα για την αναλογιστική μελέτη και την καλή νομοθέτηση.
- Πριν από την κατάληξη για τους μόνιμους πόρους του νέου ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να διεκδικηθεί ένα ποσοστό από το αποθεματικό του ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ώστε να μπορεί με ασφάλεια να συνεχίσει το έργο του. Επίσης, η ΕΣΗΕΑ, αντί να ζητά τη συνδρομή του ΕΔΟΕΑΠ προς αυτήν (όπως συνέβη στην πρόσφατη «συνέλευση» !), πρέπει να διαθέσει ένα μέρος του αποθεματικού της σε αυτόν. Είναι προφανές πως το χρειάζεται πολύ περισσότερο. Στην «προίκα», τέλος, θα προστεθούν και όσα διεκδικεί δικαστικά ο ΕΔΟΕΑΠ, εφόσον τελεσφορήσει η σχετική διαδικασία.
- Μόνιμοι πόροι θα είναι, φυσικά οι εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Όσον αφορά τις εισφορές αυτές και το αναγκαίο ύψος τους το λόγο έχει η αναλογιστική μελέτη στην οποία αναφερθήκαμε πριν.
- Το θέμα των εργοδοτικών εισφορών συνιστά ένα αυτόνομο πρόβλημα, στο βαθμό που έως τώρα –ελέω αγγελιοσήμου- οι εργοδότες δεν πλήρωναν εισφορές. Τούτου δοθέντος, προς το παρόν, υπάρχουν τρεις εναλλακτικές εκδοχές. Η πρώτη είναι να καταβάλουν κανονικά τις εισφορές τους για τον «νέο ΕΔΟΕΑΠ», στο ύψος που θα δείξει η αναλογιστική μελέτη. Άλλωστε, αν δε βρεθεί λύση θα κληθούν να καταβάλουν εισφορές για τον ΕΟΠΠΥ. Υπάρχουν δύο αντεπιχειρήματα. Το πρώτο είναι πως από κει που οι εργοδότες δεν πλήρωναν τίποτα θα κληθούν τώρα να δίνουν, σε καιρούς μεγάλης κρίσης, εισφορές για σύνταξη, επικούρηση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το δεύτερο είναι πως η απότομη αυτή αλλαγή ενδέχεται να οδηγήσει σε αφανισμό μικρότερα Μ.Μ.Ε.
- Η δεύτερη εκδοχή που έχει –εμμέσως- συζητηθεί είναι να χρησιμοποιηθεί ως «όχημα» για την καταβολή εργοδοτικών εισφορών, ο φόρος τηλεοπτικών διαφημίσεων που έχει θεσμοθετηθεί από το 2010 αλλά άρχισε να εισπράττεται πρόσφατα. Ο φόρος αυτός, με δεδομένη την κατάργηση του αγγελιοσήμου, θα μπορούσε να επεκταθεί –μειούμενος κατά τι- στις διαφημίσεις σε όλα τα Μ.Μ.Ε. (και στο Διαδίκτυο) και ένα τμήμα του να παρακρατείται ως εργοδοτική εισφορά, με βάση και τα συμπεράσματα της αναλογιστικής μελέτης. Το προφανές πλεονέκτημα αυτής της εκδοχής είναι πως ευνοείται ο πλουραλισμός στο χώρο, καθώς δεν επιβαρύνονται υπέρογκα τα μικρότερα Μ.Μ.Ε. που δεν έχουν ιδιαίτερη διαφήμιση. Το προφανές πρόβλημα της, όμως, είναι πως ο νόμος ορίζει ότι το σχετικό φόρο καταβάλλουν διαφημιστές και διαφημιζόμενοι ενώ οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ απλώς τον αποδίδουν. Αν, λοιπόν, διατηρηθεί αυτή η μορφή του, η χρησιμοποίησή του για τον ΕΔΟΕΑΠ είναι εύκολο να κατηγορηθεί πως συνιστά ένα «αναγραμματισμένο» αγγελιόσημο και «φόρο υπέρ τρίτων» κι έτσι είναι πολύ πιθανό η σχετική ρύθμιση να μη γίνει αποδεκτή από τους «θεσμούς».
- Τούτων δοθέντων θα πρέπει να εξετασθεί εναλλακτικά και μια τρίτη εκδοχή. Ναι μεν να θεσμοθετηθούν όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως για το φόρο επί των διαφημίσεων αλλά η εργοδοτική εισφορά να προκύπτει ως ένα ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης που θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η αναλογιστική μελέτη αλλά, επίσης, μέτρα εξορθολογισμού και διαφάνειας στη διαφημιστική αγορά. Στην εκδοχή αυτή ναι μεν «επιβαρύνονται» οι εργοδότες (όπως συμβαίνει, βέβαια, με ολους του εργοδότες απλώς οι «δικοί μας» είχαν… καλομάθει) αλλά δε θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια «αναδιανομή», ανάλογα με τα διαφημιστικά έσοδα, στο εσωτερικό των ιδιοκτητών.
Ο διάλογος για τον ΕΔΟΕΑΠ θα έπρεπε να βρίσκεται στο τέλος του. Δυστυχώς, κατ’ ουσίαν, δεν έχει αρχίσει ακόμα και οι ευθύνες γι αυτό είναι πολύ βαριές. Αν επιβεβαιωθεί η «συνδικαλιστική προσγείωση» και η έναρξή του, οι σκέψεις-συνεισφορά που προηγήθηκαν μπορούν να γίνουν ακόμα πιο συγκεκριμένες. Χρειάζεται, όμως, λίγος χρόνος ακόμα για μια σοβαρή και τεκμηριωμένη συζήτηση. Ας τον διεκδικήσουμε.
Επιλεγμένα
«Ανοιχτά ΜΜΕ/νέα αρχή»: οι τρεις επιτροπές εργασίας
Στην πρώτη συνάντηση της προσωρινής επιτροπής της πρωτοβουλίας «Ανοιχτά ΜΜΕ – νέα αρχή» συζητήθηκαν τα επόμενα βήματα και, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε να συσταθούν τρεις επιτροπές εργασίας για την προώθηση όσων, ήδη, έχουν προσδιορισθεί ως προτεραιότητες της πρωτοβουλίας για το επόμενο διάστημα. Συνέχεια
Τέλος εποχής… ώρα για μια νέα αρχή
Τέλος εποχής… ώρα για μια νέα αρχή
Μαθήματα από την απεργία
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δημοσιογράφοι μέλη των συνδικαλιστικών μας ενώσεων αλλά-εξαιτίας των αρχαϊκών τους δομών- και μη μέλη, εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για το τοπίο που διαμορφώνεται στο χώρο των Μ.Μ.Ε..
H κρίση αποδιάρθρωσε τις εργασιακές σχέσεις, διόγκωσε την ανεργία, κατέστησε προβληματικές τις περισσότερες επιχειρήσεις του κλαδου. Απειλητικά σημάδια εμφανίζονται για την ελευθερία του Τύπου από κυβερνητικές επιλογές αλλά και από συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις (βλ. πρόσφατες διαγραφές από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ). Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης καταργεί το ισχύον καθεστώς στο χώρο των Μ.Μ.Ε. χωρίς να το αντικαθιστά από κάτι σαφές και υγιές. Με την άστοχη και αδιέξοδη απεργία της ΠΟΕΣΥ, αντί να πληγεί η υπεύθυνη κυβέρνηση, της δόθηκε χείρα βοηθείας δια της αφωνίας και επλήγησαν τα ίδια τα Μ.Μ.Ε.
Σ’ αυτό το δύσβατο τοπίο είμαστε αναγκασμένοι να πορευθούμε. Τα μαθήματα, όμως, που πήραμε απ’ όλα αυτά υποδεικνύουν πως θα βρούμε διέξοδο μόνο αν γίνει μια νέα αρχή. Σε όλα.
Το τέλος εποχής, όπως σηματοδοτήθηκε και από την απεργία της ΠΟΕΣΥ, δείχνει πως η νέα αρχή πρέπει να ξεκινήσει από το δημοσιογραφικό συνδικαλισμό. Με μια αναγέννηση και επανίδρυσή του μέσα από «συντακτικού τύπου» διαδικασίες, οι οποίες θα οδηγήσουν σε νέο Καταστατικό, νέους Κώδικες Δεοντολογίας, κατάργηση των Πειθαρχικών και όλων των αρχαϊκών δομών. Από τα σωματεία-συντεχνίες με Πειθαρχικά Συμβούλια ρε ρόλο εισαγγελέων-λογοκριτών, ήρθε η ώρα για συνδικάτα με θέσεις και προτάσεις, τα οποία μαζί με τα συμφέροντα των μελών τους θα προασπίζονται την ελευθερία του Τύπου και τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία. Με μέλη και τους δημοσιογράφους στα sites του Internet και όσους, από τις νεώτερες γενιές, δεν είναι, εξαιτίας της αρχαϊκής σύνδεσης ταμείου και συνδικαλιστικού φορέα και εργάζονται με Δ.Π.Υ. και άλλη ασφάλιση. Χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς ανάλογα με το είδος του μέσου. Με ξεχωριστό το συνδικαλισμό των συνταξιούχων.
Νέα αρχή πρέπει να κάνουμε και στις μορφές της κινητοποίησής μας. Ευθύνη και υποχρέωση των δημοσιογράφων είναι να ενημερώνουν και να ελέγχουν την εξουσία και όχι να αυτοφιμώνονται όταν κινητοποιούνται, όπως κάνουν ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ τα τελευταία χρόνια. Τα ανοιχτά Μ.Μ.Ε. πρέπει να είναι ο κανόνας (και όχι η εξαίρεση) στις κινητοποιήσεις μας και το όπλο μας για να διεκδικούμε τα εκάστοτε αιτήματά μας.
Νέα αρχή χρειάζεται και στις διαδικασίες μας. Οι αποφάσεις, στα σοβαρά θέματα, πρέπει να συζητούνται από Συνελεύσεις στους χώρους εργασίας κι όχι να λαμβάνονται από αποκομένες γραφειοκρατικές ηγεσίες –πλειοψηφικά συνταξιούχων- συνδικαλιστών. Στα μείζονα πρέπει να διεξάγεται ψηφοφορία με κάλπη επί των διαφορετικών προτάσεων. Στο μέλλον να εισαχθούν επιπρόσθετα και ηλεκτρονικές μορφές συνδικαλιστικής δημοκρατίας.
Νέα αρχή στο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό σημαίνει πρωτίστως αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις. Στο ασφαλιστικό η ΠΟΕΣΥ με την απεργία ζητούσε, κατ’ ουσίαν, να μην αλλάξει τίποτα σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα, όταν αλλάζουν όλα για όλους. Άφησε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτό γίνεται ώστε να μην πληρώνουμε εισφορές κάτι που δεν ισχύει αφού εμείς καταβάλλουμε τις δικές μας ενώ το αγγελιόσημο υποκαθιστούσε τις εργοδοτικές εισφορές και την κρατική συμμετοχή.
Η κυβερνητική πρόταση αποτελεί, βέβαια, ένα επικίνδυνο αλαλούμ. Παραμένει ασαφές αν καταργεί το αγγελιόσημο ή αν το καθιστά πόρο των νέων ενιαίων Ταμείων. Ακόμα χειρότερα αφαιρεί το αγγελιόσημο εδώ και τώρα ενώ προβλέπει τη μελλοντική ένταξή μας στα νέα Ταμεία, δηλαδή, μας αφήνει, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και περίθαλψη για ένα σημαντικό διάστημα. Αυτά τα επικίνδυνα στοιχεία δεν αναδεικνύονται όταν ΠΟΕΣΥ & ΕΣΗΕΑ διεκδικούν αποκλειστικά την εξαίρεση από τους γενικούς κανόνες.
Για εμας η εναλλακτική πρόταση πρέπει είναι ένα απλό, διαφανές και υγιές σύστημα και η διασφάλιση μια ομαλής και ήπιας μετάβαση σ’ αυτό. Αν τελικά το αγγελιόσημο καταργηθεί, όπως και φαίνεται, πρέπει να είναι σαφές από τι θα αντικατασταθεί. Και εφόσον αυτό είναι –που πρέπει να είναι- η εργοδοτική εισφορά πρέπει να απαιτηθεί η συναίνεση των εργοδοτών, οι οποίοι δεν μπορούν να παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους. Επίσης, ο ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να διατηρηθεί, τουλάχιστον, ως αυτόνομο ταμείο Υγείας, με μεταφορά σε αυτόν ενός σημαντικού μέρους των υπαρχόντων αποθεματικών όλων των Ταμείων μας, καθώς και του μέγιστου μέρος του αποθεματικού της ΕΣΗΕΑ.
Αυτά είναι τα μαθήματα απ’ όσα συνέβησαν τελευταία.
Ζούμε μια εποχή καταιγιστικών αλλαγών, ένα τέλος εποχής. Είναι καθήκον μας να αγωνιστούμε για την προάσπιση των εργασιακών συμφερόντων μας αλλά και για τη διασφάλιση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του Τύπου.
Όμως για να το κάνουμε χρειάζεται μια νέα αρχή. Σε όλα.
Ξεκινώντας από το σπίτι μας. Συνέχεια
Ανοικτά ΜΜΕ, ναι αλλά ποια ΜΜΕ;
Του Τάκη Σπηλιόπουλου
Ο δημόσιος διάλογος για τα ΜΜΕ, έχει λάθος σημείο εκκίνησης. Ανοικτά ΜΜΕ, ναι αλλά ποια ΜΜΕ; Τι υπάρχει σήμερα και τι θα έχει απομείνει στα αμέσως επόμενα χρόνια; Έχει δει κανείς τα δελτία κυκλοφορίας; Παρακολουθεί πως εξελίσσονται διαχρονικά; Συνέχεια
‘Εγραψαν για τα Ανοιχτά ΜΜΕ – Τα επόμενα βήματα
Μεγάλη δημοσιότητα με αναφορές, σχόλια και αναδημοσιεύσεις έλαβε η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας Ανοιχτά ΜΜΕ, με τα επόμενα βήματα της προσπάθειας, την «προσωρινή επιτροπή» καθώς και τις νέες προτάσεις. Συνέχεια
