ΕΔΟΕΑΠ: Σκέψεις στο παρά πέντε

 

 

 

Ενόψει της αυριανής σύγκλησης “της τριμερούς” για τον ΕΔΟΕΑΠ είναι χρήσιμες ορισμένες τελευταίες σκέψεις.

Επί ένα χρόνο και κάτι ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός κινήθηκε χωρίς καμμία πρόταση. Στην αρχή αναπολούσε τον… Χαμένο Παράδεισο ζητώντας την (ανέφικτη) επιστροφή του αγγελιοσήμου ενώ στη συνέχεια ζητούσε –γενικώς και αορίστως- τη θέσπιση “πόρου”, πράγμα που εκλαμβανόταν ως επιστροφή του αγγελιοσήμου από το παράθυρο και, όντως, όπως βλέπουμε και σήμερα, για τους περισσότερους εκ των συνδικαλιστών αυτό ήταν.

Έως πρόσφατα μόνο τα #ΑνοιχτάΜΜΕ –μια απλή δημοσιογραφική πρωτοβουλία βάσης- είχε καταθέσει -και μάλιστα από πέρυσι τον Ιούνιο- μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση. Δίπλα σ’ αυτήν προσετέθη, πριν λίγες μέρες, η πρόταση που κατέθεσε ο Στ. Καπάκος, Γ.Γ. της ΕΣΗΕΑ και μέλος της “Συσπείρωσης”.

Η εξέλιξη αυτή ήταν απόλυτα θετική αφού, πλέον, έστω καθυστερημένα μπορούμε ν’ αρχίσουμε να συζητάμε συγκεκριμένα.

Απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση ώστε να γίνει σοβαρή συζήτηση, είναι η γνώση της πραγματικότητας των αριθμών. Ο ΕΔΟΕΑΠ, λοιπόν, μεσούσης της κρίσης και την τελευταία χρονιά ισχύος του αγγελιοσήμου είχε, κατά προσέγγιση, δαπάνες 39 εκ. ευρώ (37% αυτών για επικούρηση και εφάπαξ και 35% για εκτός ΕΔΟΕΑΠ ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) και έσοδα 22 εκ. ευρώ (17 από αγγελιόσημο και 5 από εισφορές εργαζομένων). Εν ολίγοις, ήδη, επί αγγελιοσήμου παρουσίαζε έλλειμμα 17 εκ. ευρώ. Μετά την κατάργησή του το έλλειμμα εκτοξεύεται στα 34 εκ. ευρώ (!). Αυτό είναι το δισεπίλυτο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Η πρόταση Καπάκου έχει αρκετά κοινά στοιχεία με αυτήν των Ανοιχτών ΜΜΕ π.χ. όσον αφορά την αναγκαία διεύρυνση του ΕΔΟΕΑΠ προς όλους τους δημοσιογράφους και εν γένει τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.

Τα προβλήματά της αφορούν το σκέλος των εσόδων που προβλέπει για τον “ΕΔΟΕΑΠ μετά”. Για παράδειγμα, αναφέρεται σε ένα (ασαφές) ποσό κρατικής χρηματοδότησης. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να καθιερωθεί. Ο ΕΔΟΕΑΠ είναι και θέλουμε να παραμείνει ΝΠΙΔ. Η κρατική χρηματοδότηση, με βάση την πρόσφατη νομοθεσία, κατευθύνεται αποκλειστικά στον ΕΟΠΠΥ. Άρα, ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που υπήρχε κυβερνητική διάθεση για νομοθέτηση κρατικής χρηματοδότης στον ΕΔΟΕΑΠ, αυτό θα προσέκρουε όχι μόνο στους «θεσμούς» αλλά και στη σφοδρή αντίδραση όσων κοινωνικών κατηγοριών τα Ταμεία τους εντάχθηκαν στον ΕΟΠΠΥ.

Η πρόταση Καπάκου προβλέπει, επίσης, την καθιέρωση πόρου-εισφοράς ενημέρωσης που θα υπολογίζεται επί του τζίρου των επιχειρήσεων ΜΜΕ, ο οποίος, όμως, θα καθιερωθεί σε 1-2 χρόνια «… χωρίς την δαμόκλειο σπάθη της τρόικας και των μνημονιακών περιορισμών της χώρας, αν αυτό καταστεί εφικτό». Άρα και απ’ αυτήν την πηγή για τα επόμενα χρόνια τα έσοδα θα είναι μηδενικά. Επιπλέον,  εφόσον προβλέπεται παράλληλα η καθιέρωση εργοδοτικών εισφορών συνιστά σενάριο επιστημονικής φαντασίας πως οι εργοδότες ( οι οποίοι έως τώρα -ελέω αγγελιοσήμου- δεν πλήρωναν τίποτα) θ’ αποδεχθούν στο μέλλον, επιπλέον των εισφορών για ΕΦΚΑ και ΕΔΟΕΑΠ, να καταβάλουν και “πόρο-εισφορά ενημέρωσης”.

Τούτων δοθέντων αυτά που απομένουν στην πρόταση Καπάκου ως έσοδα για τον “ΕΔΟΕΑΠ μετά” είναι οι εισφορές των εργαζομένων και η καθιέρωση εισφορών εργοδοτών και συνταξιούχων. Συγκεκριμένα προβλέπεται ο διπλασιασμός της εισφοράς των εργαζομένων από 3 σε 5-6%, η καθιέρωση εισφοράς εργοδοτών ύψους 7-8% και συνταξιούχων 6%. Με τις εισφορές αυτές προσεγγίζονται τα ισχύοντα γενικότερα, δηλαδή: εισφορές για το ενιαίο επικουρικό Ταμείο 3,5% + 3,5% και για τον ΕΟΠΠΥ, εργαζομένων 2,55%, εργοδοτών 4,55% και 6%. Αθροιστικά, δηλαδή, 6,05 για τους εργαζόμενους και 8,05% για τους εργοδότες, εν ολίγοις η μάξιμουμ εκδοχή της πρότασης Καπάκου.

Όμως οι αντιστοιχίες των ποσοστών, σε πραγματικά ποσά σημαίνουν πως τα έσοδα του ΕΔΟΕΑΠ από εισφορές των εργαζομένων από 5, περίπου, εκατομμύρια θα φτάσουν τα 9 -10, από τις εισφορές εργοδοτών τα έσοδα θα είναι 11 – 13 εκατομμύρια ενώ από τις εισφορές των συνταξιούχων τα έσοδα θα είναι γύρω στα 2 εκατ. ευρώ. Τα συνολικά έσοδα, λοιπόν, θα ανέλθουν σε 22- 25 εκατομμύρια. Οι δαπάνες όμως του «σημερινού» ΕΔΟΕΑΠ, στην τελευταία χρονιά ύπαρξης του αγγελιοσήμου, ήταν 39 εκατομμύρια, όπως προαναφέραμε. Εν ολίγοις θα έχουμε πάλι έλλειμμα ύψους 14 έως 17 εκατομμυρίων. Άρα θα πρέπει να γίνει επιλογή: ποιοί από τους “πυλώνες” του σημερινού ΕΔΟΕΑΠ θα διατηρηθούν.

Το σενάριο καθιέρωσης εργοδοτικών εισφορών είχε εξετασθεί ως “λύση” για το πρόβλημα του ΕΔΟΕΑΠ και από τα #ΑνοιχταΜΜΕ στην πρόταση που είχαμε καταθέσει. Τελικά -για πολλούς λόγους- επιλέχθηκε κάτι διαφορετικό. “… Αντί να αναζητούμε -γενικά και αόριστα- έναν νέο “πόρο” (πράγμα που εκλαμβάνεται ως αναγραμματισμένο αγγελιόσημο) πρέπει να διεκδικήσουμε μια sui generis (λόγω της ιδιομορφίας του χώρου) εργοδοτική εισφορά. Η εισφορά μπορεί να προκύπτει ως ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων που έχει ο κάθε εργοδότης, ο οποίος θα είναι και ο υπόχρεος για την καταβολή της (ώστε να μην εμπλακούμε με την “απαγόρευση” των φόρων υπέρ τρίτων). Με τον τρόπο αυτό δεν θίγεται ο πλουραλισμός στο χώρο, αφού τα μικρότερα ΜΜΕ θα καταβάλουν εισφορές ως ποσοστό επί των διαφημιστικών τους εσόδων και όχι ανάλογα με τον αριθμό των εργαζομένων τους” …”.

Αν η πρόταση αυτή συνοδευθεί από τη σημαντική μείωση του φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων (20% σήμερα), με ταυτόχρονη επέκτασή του σε όλα τα ΜΜΕ θα μπορούσε, ίσως, να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή και πιθανό να δώσει λύση στο πρόβλημα. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η πραγματική αποτύπωση του ύψους των διαφημιστικών εσόδων των ΜΜΕ και η διαπραγμάτευση για το ύψος του ποοοστού που θα αποτελεί τη sui generis εργοδοτική εισφορά. Αν, βέβαια, η επιβίωση του ΕΔΟΕΑΠ επιβάλλει ποσοστό εργοδοτικής εισφοράς που θα συνιστά “δήμευση” των διαφημιστικών εσόδων και πάλι θα βρεθούμε ενώπιον επιλογών.

 

Υ.Γ. Τα σημεία της πρότασης Καπάκου που αφορούν τη συνεργασία του ΕΔΟΕΑΠ με τον ΕΟΠΠΥ, με μια πρώτη ματιά, δε φαίνεται να δίνουν λύση σε κάποια από τα προβλήματα. Ίσως μόνο να άξιζε να εξετασθεί το σημείο σχετικά με τα “ακριβά φάρμακα”

 

Υ.Γ. 2 Όσοι επιμένουν ακόμα και σήμερα να διεκδικούν καθιέρωση πόρου ισοδύναμου με το αγγελιόσημο είναι, προφανώς, εκτός θέματος.

 

Υ.Γ. 3 Προφάνώς τα έσοδα και οι δαπάνες θα διαφοροποιηθούν στην περίπτωση της διεύρυνσης του ΕΔΟΕΑΠ. Η αποτύπωση αυτών των αλλαγών, όμως, μπορεί να γίνει από “αναλογιστές”.

 

ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ

23/7/17

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΥΡΟ Διεκδικούμε ανοιχτά Μ.Μ.Ε.

 Η διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών αποδείχθηκε εξόχως και πολλαπλά προβληματική και, ταυτόχρονα, παρόξυνε την κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. και στην αγορά εργασίας δημοσιογράφων και εργαζομένων στον οπτικοακουστικό χώρο. Για το δημοσιογραφικό επάγγελμα, συνυπολογίζοντας και το ασφαλιστικό, η κρίση αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις.
Η διαδικασία ήταν εξαρχής προβληματική. Το ΕΣΡ αποκλείστηκε αντισυνταγματικά απ’ αυτήν. Οι άδειες καθορίσθηκαν εντελώς αυθαίρετα σε τέσσερις, παραγνωρίζοντας πως κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ολιγοπώλιο που πλήτει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου. Μοναδικό κριτήριο για την απόκτησή τους θεσπίστηκε το “πορτοφόλι” ενώ αγνοήθηκε η παράμετρος της έως τώρα λειτουργίας σταθμών από ορισμένους εκ των υποψηφίων. Απόλυτα φυσιολογικά, λοιπόν, η διαδικασία υπηρξε προβληματική και όσον αφορά το αποτέλεσμά της. Ενώ ως κριτήριο είχε προβληθεί η βιωσιμότητα, το τίμημα –διαφορετικό, μάλιστα, για κάθε άδεια!- εκτοξεύθηκε στα ύψη χωρίς οικονομική και επιχειρηματική λογική, με αποτελέσματα που θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Επιπλέον, στο όνομα της “πάταξης της διαπλοκής”, η νέα διαπλοκή χτυπάει πλέον… κόκκινο.
Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο παρέμενε, κατ’ ουσίαν, αρρύθμιστο για πολλά χρόνια. Η διαδικασία, όμως, που επιλέχθηκε, αντί να λύσει, περιέπλεξε τα προβλήματα. Επιπροσθέτως, φαινομενικά και μόνο ολοκληρώθηκε, αφού εκκρεμούν οι έλεγχοι οικονομικών και πόθεν έσχες, δικαστικές ενέργειες και αποφάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και η αδειοδότηση θεματικών και περιφερειακών σταθμών, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος.
Εκείνο που τώρα επείγει για μας είναι η αντιμετώπιση του εφιάλτη του “μαύρου”. Γιατί το μαύρο είναι πάντα μαύρο για τη δημοκρατία, την πολυφωνία, τη δημιουργία και τους εργαζόμενους. Η διαδικασία, η οποία προηγουμένως, με διαπλεκόμενη συνευθύνη κυβέρνησης και επιχειρηματιών έφερε κοντά στον εφιάλτη το MEGA, απειλεί τώρα και όλους τους υπόλοιπους τηλεοπτικούς σταθμούς, πλην SKAI & ANTENNA. Όχι επειδή δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους αλλά αποκλειστικά εξαιτίας κυβερνητικών ενεργειών.
Απέναντι σ’ αυτόν τον κίνδυνο η ηγεσία του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού αντέδρασε, όπως πάντα, με χρονοκαθυστέρηση και χωρίς σαφή στρατηγική. Αφού παρέμεινε άφωνη όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν παρενέβη –όπως όφειλε- στη διαδικασία και τα απαράδεκτα κριτήριά της, η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε μια αρκετά καλή ανακοίνωση, την παραμονή, όμως, του διαγωνισμού !
Και επειδή η «ηγεσία»… σερνόταν, τώρα… τρέχουμε.
Έστω και αργά, έστω και τώρα για να υπάρξει αποτέλεσμα και να έχουμε “ανοιχτά Μ.Μ.Ε.” είναι ανάγκη:
1) Η κριτική μας να αγκαλιάσει το σύνολο του προβλήματος. Να δείξουμε πως η διαφωνία μας δεν έχει να κάνει μόνο με τα «δημοσιογραφικά συμφέροντα» αλλά ευρύτερα με την υπεράσπιση της πολυφωνίας.
2) Να δείξουμε πως η αναίτια και αιφνίδια διόγκωση της ανεργίας στο δημοσιογραφικό χώρο εξαιτίας του «μαύρου» δεν θα αφορά μόνο τους εργαζόμενους των συγκεκριμένων σταθμών, αλλά θα καταβαραθρώσει τις, ήδη δοκιμαζόμενες, εργασιακές συνθήκες στο χώρο, θα δημιουργήσει κλίμα γενικευμένης φοβίας και θα πλήξει περαιτέρω τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία.
3) Η αντίθεση στο «μαύρο» δεν πρέπει να μείνει σε γενικά και αόριστα επίπεδα αλλά να έχει και συγκεκριμένο «δια ταύτα». Η κυβερνητική εκπρόσωπος, παρότι εκπροσωπεί ένα κόμμα που «έκανε καριέρα» καταγγέλοντας το «μαύρο στην ΕΡΤ» έθεσε, με «αριστερό βλέμμα» αλλά και σαρδόνιο χαμόγελο… «καπιταλιστικής αναλγησίας», περιθώριο 90 ημερών, έως ότου πέσει μαύρο στους μη αδειοδοτηθέντες σταθμούς. Το κυβερνητικό τελεσίγραφο είναι, λόγια του αέρα για… ιθαγενείς. Δεν πατάει πουθενά. Ούτε στην ίδια την προκήρυξη ούτε στο ισχύον νομικό πλαίσιο. Επιπλέον, ο νόμος έχει αμφισβητηθεί. Οι «θιγόμενοι» έχουν προβεί σε δικαστικές κινήσεις. Αναμένονται αποφάσεις σε εθνικό και ακολούθως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει πριν τελεσιδικήσουν όλες οι δικαστικές ενέργειες. Επιπροσθέτως, ο νόμος ορίζει πως η διαδικασία αδειοδότησης περατώνεται όταν δοθούν οι άδειες θεματικών και περιφερειακών σταθμών. Διεκδικούμε, λοιπόν, «ανοιχτά (όλα τα) Μ.Μ.Ε.» έως ότου ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες, συγκροτηθεί το ΕΣΡ και ξεκαθαρίσει οριστικά το συνολικό ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό.
4) Όλα αυτά, βέβαια, πάντα με την επιφύλαξη, για την όλη διαδικασία, η οποία πρέπει, εν ευθέτω χρόνω, να ανασχεδιασθεί και να επαναληφθεί σε κλίμα γενικευμένης συναίνεσης, επιλυομένων και των προβλημάτων που θα ανακύψουν.
5) Στη βάση όλων των προηγουμένων μπορεί και πρέπει να υπάρξουν κινητοποιήσεις. Στοχευμένες, πρωτότυπες και διαφορετικές, όμως, ώστε να έχουν αποτέλεσμα και όχι παραδοσιακές, τυπικές και τετριμμένες που δεν αρμόζουν στην κρισιμότητα των στιγμών. Η «πολιτική ΔΕΘ» είναι μπροστά μας και είναι μια πρώτη καλή ευκαιρία.
Εν κατακλείδι, βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση στο χώρο των Μ.Μ.Ε. εδώ και δεκαετίες. Συνυπολογίζοντας και το ασφαλιστικό –στο οποίο έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. εις μάτην προς το παρόν- η κρίση όσον αφορά το δημοσιογραφικό επάγγελμα αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις. Ευχόμαστε αυτό να οδηγήσει σε ριζική στροφή και τον δημοσιογραφικό συνδικαλισμό. Αλλιώς δεν θα κάνουν… έγκλημα αλλά ένα πελώριο, ιστορικό και τελευταίο λάθος.
Ανοιχτά Μ.Μ.Ε. – νέα αρχή / Προσωρινή Επιτροπή

«Ανοιχτά ΜΜΕ/νέα αρχή»: οι τρεις επιτροπές εργασίας

Στην πρώτη συνάντηση της προσωρινής επιτροπής της πρωτοβουλίας «Ανοιχτά ΜΜΕ – νέα αρχή» συζητήθηκαν τα επόμενα βήματα και, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε να συσταθούν τρεις επιτροπές εργασίας για την προώθηση όσων, ήδη, έχουν προσδιορισθεί ως προτεραιότητες της πρωτοβουλίας για το επόμενο διάστημα. Συνέχεια

‘Εγραψαν για τα Ανοιχτά ΜΜΕ – Τα επόμενα βήματα

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Μεγάλη δημοσιότητα με αναφορές, σχόλια και αναδημοσιεύσεις έλαβε η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας Ανοιχτά ΜΜΕ, με τα επόμενα βήματα της προσπάθειας, την «προσωρινή επιτροπή» καθώς και τις νέες προτάσεις. Συνέχεια